Wilkowicz: Morał na protezach

Problem z biegaczem Oscarem Pistoriusem polega na tym, że większość jest jednocześnie za nim i przeciw niemu.Są za wesołym studentem z Pretorii, który mimo amputacji obu nóg wcale nie uważa się za niepełnosprawnego i pokazuje, jak piękne i dostatnie może być życie na protezach. Ale są przeciw dopuszczaniu go do startów ze zwykłymi lekkoatletami, dopóki nie będzie wiarygodnych badań pokazujących, że sztuczne podudzia z włókien węglowych nie dają wesołemu Oscarowi przewagi nad podobnie wytrenowanymi rywalami bez protez. Jednak dziś takich badań nie ma. Te, na podstawie których Międzynarodowa Federacja Lekkoatletyczna (IAAF) wykluczyła Pistoriusa cztery lata temu, zostały podważone przez jego obrońców.

400-metrowiec z RPA wystartował właśnie na mistrzostwach świata w Daegu i zapewne wystartuje za rok w igrzyskach w Londynie nie dlatego, że walkę o równe prawa wygrał bezapelacyjnie. To był raczej rozejm z IAAF – władze światowej lekkoatletyki uznały, że bardziej im się opłaca przystać na Pistoriusa, niż go zwalczać, i uznały werdykt trybunału.

Oscar to gwiazda na czas kryzysu w lekkoatletyce. Ma za sobą potężnych sponsorów, nigdy nie był łapany na dopingu – a to przecież w paraolimpiadach też się zdarza – opowiada piękną historię. Tylko nikt nie wie, jaki jest w tej opowieści morał i jak szeroko Pistorius otworzy drzwi swoim naśladowcom. Jego ostatnie miejsce we wczorajszym półfinale i odpadnięcie z walki o medale tymczasowo wybawiło IAAF z kłopotu. Ale ta łamigłówka dopiero się rozpoczyna.