Biuro w bikini

– Takie rozwiązania, jakie mają Google i Red Bull, nie są na porządku dziennym w innych firmach. Ale nawet w tych najbardziej zwykłych coraz częściej sale konferencyjne meblowane są jak salony w prywatnych domach – z telewizorem, minibarem, stołem do ping-ponga – podkreśla Goetz. Różnica jest jednak zasadnicza – w biurach Google'a nie ma podziału na przestrzeń pracy i wypoczynku, one się zlewają. A jeśli firma chce być dla nas jednocześnie miejscem pracy i towarzyskich spotkań, to powinna nam się zapalić czerwona lampka. Być może chodzi o to, by nasze prywatne życie sprowadzić do niezbędnego minimum. Zdaniem Anny Goetz, jest takie ryzyko. Google to firma dla młodych, bezdzietnych ludzi. Stać ich na to, by jej tę swoją prywatność poświęcić.

– Design w tym biurze może przypominać film Disneya, jednak kryje się za tym poważne miejsce pracy, efektywne, z dobrą komunikacją. Pierwsze wrażenia pracowników i osób odwiedzających biuro były bardzo pozytywne. Googlersi, jak sami się nazywają, pracują w bardzo wymagającym i stresującym środowisku, nie od 9 do 17.30 od poniedziałku do piątku. Nie chodzi więc o to, że szefowie firmy chcą pozbawić pracowników życia prywatnego. Po prostu spokój ducha, komfort i dobre samopoczucie zatrudnionych jest tutaj brane pod uwagę. Przestrzenie relaksu są jednocześnie miejscami pracy – mówi „Rz" Ken Giannini ze Scott Brownrigg, dyrektor ds. projektów wnętrz.

To nie ludzie powinni się przystosować do miejsca pracy, ale miejsce pracy musi się dostosować do ich potrzeb – taka idea przyświecała twórcom MindLab – biura w duńskim Ministerstwie Gospodarki (2002 rok). Zasadnicze pytanie postawione przez projektantów – Rosan Bosch i Rune Fjord – brzmiało: jak urządzić biuro, które będzie stymulowało kreatywność? Efekt daleko odbiega od konwencji. Przyjęte rozwiązania nie kojarzą się z urzędem państwowym, raczej z młodą ekspansywną firmą prywatną, której pracownicy mają nieregulowany czas pracy i przychodzą do biura w klapkach. Do siedzenia używa się tu czerwonych kostek, które można układać w dowolnych konfiguracjach – rzecz dobrze znana z przedszkola: dzieci, budując z takich wielkich klocków, ćwiczą wyobraźnię przestrzenną. Ale co mogą na nich ćwiczyć urzędnicy państwowi, których o brak wyobraźni nikt by przecież nie posądzał? Sercem biura jest tzw. umysł – wielkie białe jajo, do którego wchodzi się rysować na ścianach (są z takiego samego materiału jak tablica szkolna), można tu urządzać małe zebrania think tanków, burze mózgów albo samotnie powtarzać całki.

Klub demokratów

– Przejście na tzw. open space'y to najważniejsze zjawisko w ostatnich dekadach. Poszło za nim nastawienie na mobilność i komunikację – komentuje Anna Goetz. – Powszechnie stosowane są dziś meble modułowe i mobilne ścianki działowe, w których umieszcza się całe potrzebne okablowanie. Gdy jest duża rotacja pracowników, łatwo przearanżować przestrzeń. Wysokość ścianek jest od 30 lat sukcesywnie obniżana.

Zmieniło się też miejsce, w którym znajduje się fotel i biurko menedżera. Kiedyś znajdowało się na końcu długiego korytarza albo na najwyższym piętrze. Dziś ustawiane jest centrycznie, często w przeszklonych pomieszczeniach. Biuro stara się być bardziej demokratyczne. – W ciągu ostatnich 20 lat odchodzono od eksponowania statusu pracowników na rzecz przestrzeni nastawionych na współpracę i dzielenie się wiedzą. One często przypominają klub  – mówi „Rz" Giannini. Podkreśla się w ten sposób wartość pracy, a nie hierarchii. Zwiększa pewność siebie zwykłych pracowników. Bo nigdy nie wiadomo, skąd przyjdzie jakaś nowa myśl.