Rosjanie ostrzegali: nie latajcie na Siewiernyj

Lotnisko Siewiernyj zostało zbudowane w latach 20. zeszłego wieku. Dysponuje jednym betonowym pasem startów i lądowań o długości 2500 m. Zbyt krótkim na lądowanie dużych statków pasażerskich.

O dramatycznym lądowaniu opowiadała, kilka dni po katastrofie, była prezydentowa Jolanta Kwaśniewska. – Jak myślę o najgorszym lądowaniu w ciągu tych dziesięciu lat prezydentury męża, to był Smoleńsk – mówiła w rozmowie z Moniką Olejnik w TVN 24. – Miałam wrażenie, że jak będę się mocniej trzymać, to zatrzymam ten wielki samolot. Zatrzymaliśmy się 20 centymetrów przed końcem pasa.

Do 2009 roku stacjonował tam pułk lotnictwa transportowego, ale go zlikwidowano. Wcześniej do 1998 roku bazowały tam również maszyny pułku lotnictwa myśliwskiego, m.in. MiG-23 i Su-27. Obecnie – jednostka wojskowa i stacja lotniczo-doświadczalna. W strefie podejścia do lądowania znajdują się też przeszkody: budowle, słupy, anteny, drzewa.

Wiele o stanie lotniska mówi raport MAK. Wiadomo, że działał prymitywny system radiolokacyjny (RSP-6 M), który został wyprodukowany w 1989 roku. Podczas oblotu po tragedii, stwierdzono, że fatalny był też system świateł. Komisja zanotowała – „resztki lamp, kabel zasilający oberwany”. System świetlny został odtworzony cztery dni po tragedii – dopiero 14 kwietnia 2010 – napisano w raporcie MAK.

Wadliwie działała także latarnia kodowa na lotnisku (przeznaczona do oznaczenia lotniska świetlnymi sygnałami). Jak ustalił MAK, w latarni z sześciu przewidzianych lamp nie było dwóch. Lotnisko nie jest wyposażone ani w ILS (system naprowadzania satelitarnego), nie znajduje się też w bazie TAWS, który pomaga pilotom lądować np. w trudnych warunkach lub na słabo wyposażonych lotniskach.