[b]Tak orzekł WSA w Krakowie 4 grudnia 2008 r. (I SA/Kr 629/08).[/b]
Spółka nabyła wierzytelność, którą następnie wniosła aportem do innej spółki, uzyskując w zamian jej udziały. W wyniku tej operacji powstała różnica między wartością zakupionej wierzytelności a wartością nominalną otrzymanych udziałów. Spółka potraktowała ją jako koszt uzyskania przychodu, co spowodowało powstanie straty.
Organy podatkowe zakwestionowały takie rozwiązanie, wskazując, że wniesienie aportu należało zakwalifikować jako „odpłatne zbycie wierzytelności”. Strata powstała w wyniku takiego zbycia nie może być uznana za koszt podatkowy, jeśli wierzytelność ta nie została uprzednio zaliczona do przychodów spółki. Spółka nie zgodziła się z tym i w skardze do WSA podniosła, że zgodnie z art. 15 ust. 1j pkt 3 ustawy o CIT do kosztów uzyskania przychodu zalicza się wydatki związane z nabyciem udziałów pokrytych aportem w innej postaci niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część.
Sąd oddalił skargę. Stwierdził, że nabycie udziału w spółce jest przychodem w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 7 ustawy o CIT, a więc było czynnością odpłatną. Natomiast wniesienie aportu jest związane z przeniesieniem własności. Wynika z tego, że wniesienie wierzytelności do spółki w zamian za udziały jest szeroko rozumianym „odpłatnym zbyciem”. W sprawie będzie więc miał zastosowanie art. 16 ust. 1 pkt 39 ustawy o CIT, w myśl którego straty związanej z odpłatnym zbyciem wierzytelności nie można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu.
[i]Zespół Zarządzania Wiedzą Podatkową firmy Deloitte[/i]
