Tylko 19 zł miesięcznie przez cały rok.
Bądź na bieżąco. Czytaj sprawdzone treści od Rzeczpospolitej. Polityka, wydarzenia, społeczeństwo, ekonomia i psychologia.
Treści, którym możesz zaufać.
Reklama
Misja samotników to współpraca
Seria „Call of Duty" od lat ma wiernych fanów. I to miliony. Pod względem popularności śmiało może konkurować z największymi przebojami rynku księgarskiego. W tym kontekście nie dziwi fakt, iż premiera kolejnej części cyklu, zatytułowanej „Black Ops 4", była dla wielu graczy świętem. I to pomimo zaskakującego ruchu, na jaki zdecydował się producent. Otóż zrezygnował z kampanii przeznaczonej do samotnej zabawy i uznał, że bawić można się będzie tylko w systemie multiplayer!
Początkowo wszystkim wydawało się to sporym błędem. Oto graczom odebrano element, do którego byli przyzwyczajeni i w sumie niczego nowego nie zaoferowano w zamian. Sam czułem się okradziony. Dopiero po pewnym czasie naszła mnie konstatacja, że tryb dla samotników od dawna nie był najmocniejszą stroną „Call of Duty". Główne danie stanowiły rozgrywki sieciowe, a te w „Black Ops 4" jak zwykle nie zawodzą.
W grze dostępne są trzy podstawowe modele rozgrywki: klasyczny multiplayer, zabawa w kooperacji oraz Battle Royale. W każdym z nich na gracza czeka masa opcji, postaci, różnych broni i map. Rozmach produkcji robi wrażenie, oprawa graficzna i dźwiękowa stoją na wysokim poziomie, lecz to nie one są najważniejsze. Główną zaletą „Black Ops 4" jest bowiem dopracowanie szczegółów. Gruntowne przemyślenie każdego, choćby drobnego elementu programu.
Reklama
Plus Minus
„Wszystko jak leci. Polski pop 1990-2000”: Za sceną tamtych czasów
Ich nazwiska nie trafiały na okładki płyt, ale to oni ukształtowali dzisiejszy show-biznes.
Plus Minus
„Eksplodujące kotki. Gra planszowa”: Wrednie i losowo
„Eksplodujące kotki. Gra planszowa” to gratka dla tych, którzy nie lubią współgraczy…
Plus Minus
„Jesteś tylko ty”: Miłość w czasach algorytmów
Chemia pomiędzy odtwórcami głównych ról utrzymuje film na powierzchni, także w momentach potencjalnej monotonii.
Plus Minus
„Harry Angel”: Kryminał w królestwie ciemności
Czasem największy horror zaczyna się wtedy, gdy przestajemy okłamywać samych siebie.
Plus Minus
Gość „Plusa Minusa” poleca. Sebastian Jagielski: Czego boją się twórcy
Współczesne kino częściej szuka empatii niż konfrontacji, ale wciąż uważam, że ta druga może być bardzo skuteczna.
