Reklama

Starszy pan Stefan Michnik

Było zimno i mgła. Samolot przez trzy dni nie mógł wylecieć z Okęcia. W końcu dotarłem na miejsce. Czekał. Kurtka budrysówka, czarny beret, rogowe okulary, w ręku siatka, starszy, nieśmiało uśmiechający się pan. Wszyscy starsi panowie wyglądają tak samo, tak samo karmią łabędzie w parku i wyprowadzają otyłe jamniki na spacer. Po wyglądzie nie odróżnisz, czy to im wyrywano paznokcie, czy to oni je wyrywali.

Aktualizacja: 17.02.2019 15:02 Publikacja: 15.02.2019 17:00

Starszy pan Stefan Michnik

Foto: Fotorzepa/ Jakub Ostałowski

Jak minęła podróż, no dobrze, że w końcu się udało, prawda? Ale żeby takie mgły w styczniu, no, no, to rzadkie jednak. Kawa bez mleka? Dla mnie z mlekiem, skoro już pan nalega. Nie pali pan, o dobrze, ja 20 lat temu rzuciłem. A w katedrze pan był, Katarzynę Jagiellonkę widział? Taaak... Ta cisza była normalna, wiedziałem, że czekają mnie trzy dni rozmów, w końcu się dotrzemy, nie mogę go płoszyć. W końcu będziemy rozmawiać o czasach, kiedy był panem życia i śmierci. Zwłaszcza śmierci. Wciąż trudno zliczyć, ale co najmniej w kilkunastu przypadkach wybrał tę opcję.

Pozostało jeszcze 83% artykułu

Już za 19 zł miesięcznie przez rok

Jak zmienia się świat i Polska. Jak wygląda nowa rzeczywistość polityczna po wyborach prezydenckich. Polityka, wydarzenia, społeczeństwo, ekonomia i psychologia.

Czytaj, to co ważne.

Reklama
Plus Minus
„Bałtyk”: Czy warto było
Plus Minus
„Lucky Jack”: Trzy cytryny, cztery wiśnie
Plus Minus
„Lekarz w Himalajach”: Góry i medycyna
Plus Minus
„Obcy: Ziemia”: Satyra na kulturę start-upów
Plus Minus
Gość „Plusa Minusa” poleca. Jacek Kopciński: Proza wożona pod siodłem
Reklama
Reklama