Ustawa z 5 sierpnia 2015 r. o zmianie ustawy o nadzorze nad rynkiem finansowym oraz niektórych innych ustaw wprowadziła obostrzenia dla firm udzielających kredytów. Definicja instytucji pożyczkowej z ustawy o kredycie konsumenckim została rozszerzona tak, że jej warunki spełnia każdy podmiot udzielający kredytów, inny niż bank, SKOK lub podmiot udzielający kredytu poprzez odroczenie zapłaty. Od 11 października ubiegłego roku instytucja pożyczkowa nie może prowadzić działalności w innej formie niż spółka z ograniczoną odpowiedzialnością lub spółka akcyjna, z kapitałem nie mniejszym niż 200 000 zł, pokrytym w całości w formie pieniężnej.
Z uzasadnienia do ustawy wynika, że instytucją pożyczkową jest również przedsiębiorca prowadzący działalność lombardową w zakresie, w jakim udziela kredytów konsumenckich. Dotychczas małe, jednoosobowe firmy zajmujące się działalnością kantorową zobowiązane były do prowadzenia – oprócz podatkowej księgi przychodów i rozchodów – ewidencji pożyczek i zastawionych przedmiotów. Zakres obowiązkowych elementów takiej ewidencji, określonych w § 6 pkt 2 rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (m.in. dane pożyczkobiorcy, daty udzielenia i zwrotu pożyczki, wysokość umówionych odsetek, opis zastawionej rzeczy i termin jej zwrotu), sprawiał, że w wielu małych lombardach miała ona zapewne postać zeszytu. Po zmianie przepisów lombard, jako spółka kapitałowa, musi prowadzić księgi rachunkowe. Od 11 kwietnia za niespełnienie wymogów formy prawnej i kapitału grozi grzywna do 500 000 zł i kara pozbawienia wolności do dwóch lat. Zapraszam do lektury dzisiejszego wydania „Eksperta Księgowego".
