Spółka dostosowuje się do rynku i pozytywnie należy ocenić jej restrukturyzację kosztową, szczególnie przy spadku cen gazu na świcie. Zmiana na stanowisku prezesa ma miejsce w momencie, w którym spółka jest już na kursie pozytywnej zmiany.
PGNiG jest spółką, która jest mocno połączona z sytuacją rynkową, ale równocześnie musi spełnić wymagania społeczne. Z tego powodu nowy zarząd będzie musiał zmierzyć się z problem gazoportu, gdyż ciągle nie jasny jest podział kosztu bezpieczeństwa energetycznego, związanego z droższym niż rosyjski gazem z Kataru. Poprzedniemu zarządowi udało się dwukrotnie odroczyć dostawy katarskiego gazu do niegotowego gazoportu, dzięki czemu uniknęła ona strat finansowych. Plusem jest to, że Piotr Woźniak jest osobą, która zna biznes a nie ma się dopiero go uczyć.
Przed spółką stoją jeszcze wyzwania związane z zapowiedzianą przez UE liberalizacją rynku. Mariusz Zawisza, poprzednik Woźniaka, przygotował spółkę do zmiany. Wprowadzono niższe taryfy dla odbiorców przemysłowych by zachęcić ich do pozostania przy PGNiG. Polityka PGNiG pokazywała, że spółka umiejętnie lawirowała między rynkiem, a tym do czego jest zobligowana wobec społeczeństwa. Spółka umiejętnie też równoważyła potrzeby rynkowe i bezpieczeństwa gazowego.
Dobre wyniki spółki rozpoczęły roszczenia związków zawodowych, które chciały mieć swój udział w sukcesie spółki. Roszczenia nie były w pełni uzasadnione, gdyż tylko część wypracowanych wyników wynikała z większej produktywności załogi. PGNiG udało się to co jest podstawą każdego biznesu – kupować taniej i sprzedawać drożej. Spółka nie uległa presji związkowców i inwestowała w restrukturyzację – nie popełniono błędu górnictwa. Nowy zarząd musi jednak się spodziewać, że umiejętne kierownictwo będzie owocowało roszczeniową pozycją związków zawodowych.
Daria Kulczycka. Lewiatan
