Oba stosunki prawne mają zarówno pewne podobieństwa, jak i różnice. Jest ich na tyle dużo, że wspomnimy tylko o niektórych. I tak zarówno najem, jak i dzierżawa są formą władztwa nad rzeczą należącą do kogo innego. Zgodnie z kodeksową definicją najem polega na tym, że wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania. Z kolei wydzierżawiający oddaje ją dzierżawcy nie tylko do używania, ale i pobierania pożytków. Zarówno najemca, jak i dzierżawca płacą za to drugiej stronie ustalony czynsz. Rozróżnienie między używaniem a używaniem i pobieraniem pożytków sprawia, że rzeczy przynoszące pożytki na ogół wynajmowane nie będą. Pożytki mogą mieć różnoraki charakter. Tytułem przykładu można tu wymienić płody rolne, które są pożytkami gruntu, czy dochody przynoszone przez przedsiębiorstwo.
Różne są też możliwości dysponowania rzeczą oddaną do używania przez osoby, na rzecz których to nastąpiło. Najemca może rzecz najętą oddać w całości lub części osobie trzeciej do bezpłatnego używania albo w podnajem, jeżeli tylko umowa mu tego nie zabrania. Natomiast dzierżawcy nie wolno bez zgody wydzierżawiającego oddawać przedmiotu dzierżawy osobie trzeciej do bezpłatnego używania ani go poddzierżawiać.
Warto wreszcie pamiętać o tym, że do relacji dzierżawnych – o ile nie regulują ich przepisy poświęcone temu stosunkowi prawnemu – stosuje się przepisy o najmie.
Podstawa prawna:
art. 659 i nast. oraz art. 693 i nast. kodeksu cywilnego
