Algorytm tropi terror

– Matematyka doskonale opisuje to, co widzieliśmy – jak szybko i do jakich rozmiarów rosną te grupy oraz jak szybko się odradzają, gdy zostaną zamknięte przez agencje wywiadowcze – tłumaczy Neil Johnson.

W portalu znaleziono łącznie ok. 200 grup, do których należało aż 100 tys. osób. Ludzie ci poszukiwali funduszy na działanie tzw. Państwa Islamskiego, prezentowali ekstremistyczne poglądy, retransmitowali filmy i obrazy z egzekucji czy wymieniali się poradami, w jaki sposób uniknąć ataku drona.

Co ciekawe, badacze zwrócili uwagę, że „samotne wilki" – działający w pojedynkę zamachowcy – bardzo rzadko rzeczywiście są samotne. Wokół nich dość szybko wykształcała się grupa zwolenników, których mógł odkryć program Johnsona.

Jaka jest wartość programu śledzącego poczynania terrorystów? Algorytm wykrył w okresie, który objęły analizy, tylko jedną akcję – skoordynowany atak wojskowy ISIS na miasto Kobani w Syrii.

Krytycy pomysłu Neila Johnsona twierdzą, że tak duża akcja wymagała wcześniejszych przygotowań, również takich, które obejmują nadzwyczajną aktywność w portalach społecznościowych. Taką aktywność łatwiej wyśledzić. Dodatkowy argument – algorytm nie przewidział innych poczynań ISIS. Akcje takie jak w Brukseli, Paryżu czy ostatnio w Orlando byłyby dla programu niewidoczne.

– Powinniśmy jeszcze nad tym popracować – mówi „New York Timesowi" J. M. Berger, specjalizujący się w ekstremizmie islamskim i terroryzmie ekspert George Washington University. – W tej chwili użyteczność tego systemu nie jest wielka. Wiele firm twierdzi, że ma takie systemy, ale to sprzedawanie kota w worku. Taki program to marzenie wszystkich w rządzie i sektorze prywatnym.