Został wzniesiony na przełomie lat 80. i 90. XVIII w. na miejscu kaplicy cmentarnej. Do tradycji gotyckiej nawiązuje wysmukła bryła nawy i prezbiterium z dachami pokrytymi gontem. Także zrębowa konstrukcja: bale układane były jeden na drugim, bez użycia gwoździ. Do nawy dobudowano wysoką, masywną wieżę z tzw. izbicą, czyli pięterkiem dzwonowym. Wieżę wieńczy baniasty hełm – akcent barokowy.
Ciekawym, bardzo malowniczym, ale i praktycznym elementem są parterowe podcienia dookoła kościoła, nazywane sobotami. Budowano je bowiem z myślą o schronieniu dla wiernych z odleglejszych wiosek, którzy na niedzielne nabożeństwo przybywali już poprzedniego dnia, czyli w sobotę.
W środku na uwagę zasługują zwłaszcza dekoracja i cenne ołtarze. Ściany pokryte są iluzoryczną polichromią, która „udaje” wnętrze murowanego kościoła, z namalowanymi kolumnami, sklepieniami i gzymsami.
Pomiędzy nawą a prezbiterium znajduje się charakterystyczna podwójna tęcza. U góry, na belce tęczowej, umieszczona jest figura Chrystusa na krzyżu, niżej, po bokach, rzeźby Matki Boskiej i św. Jana Ewangelisty.
Na sklepieniu w prezbiterium znajduje się wizerunek Niepokalanej, wzorowany na dziele hiszpańskiego artysty Bartolomeo Murillo.
