Dzieci i młodzież w grupie ryzyka

Choroba jest mało znana społecznie, dlatego fundacja Aby Żyć, prowadząca od lat działania prozdrowotne, zainaugurowała we wrześniu kampanię edukacyjną „Nie! dla meningokoków”.

Kampania ma na celu przekazanie informacji na temat zakażeń wywołanych przez meningokoki typu C oraz na temat profilaktyki. Organizatorzy z fundacji chcą przeciwdziałać chorobie i uświadomić Polakom, jakie zagrożenie ze sobą niesie.

[srodtytul]Rodzice wiedzą najlepiej[/srodtytul]

W ramach kampanii instytut badawczy IQS Quant przeprowadził badanie, z którego wynika, że wiedza polskiego społeczeństwa na temat choroby, dróg zakażenia i możliwości profilaktycznych jest znikoma. 57 proc. z nas nigdy nie słyszało o zakażeniach meningokokami. Aż dwie trzecie badanych nie wiedziało, że można się zaszczepić. Najlepiej poinformowani o zakażeniach meningokokami są rodzice małych dzieci.

Na potrzeby kampanii stworzono serwis internetowy www.meningokoki.info.pl, gdzie można się dowiedzieć, jak dochodzi do zakażenia, kto jest w grupie ryzyka, jakie są objawy choroby i jej przebieg. W ramach serwisu uruchomiona została także poradnia online, gdzie można zadać pytanie dyżurującemu lekarzowi.

[srodtytul]Każdy może zachorować [/srodtytul]

Na zakażenie meningokokami grupy C narażeni są wszyscy, niezależnie od płci czy wieku. – Jednak dzieci w wieku od roku do czterech lat są najbardziej podatne na chorobę, ponieważ ich system odpornościowy nie jest jeszcze wystarczająco dobrze rozwinięty – mówi lek. Monika Kołodziejczyk-Majewska, pediatra z Centrum Medycznego Puławska. Około 40 proc. przypadków chorobowych rejestruje się w wieku dziecięcym. – W grupie ryzyka jest także młodzież w wieku 15 – 19 lat, dlatego uważam, że szczepienia przeciw meningokokom powinny być wprowadzone do kalendarza szczepień ochronnych dziecka w drugim roku życia i/lub w 11. – 12. roku życia – dodaje lekarka. W Polsce dostępne są na rynku dwie szczepionki. Szczepionka przeciwko meningokokom grupy C, zawierająca polisacharyd otoczkowy sprzężony z białkiem nośnikowym, nadaje się dla niemowląt powyżej drugiego miesiąca życia, dla dzieci starszych i dorosłych. Drugi typ szczepionki to szczepionka polisacharydowa przeciwko meningokokom grupy A i C do stosowania u osób dorosłych.

[srodtytul]Ile dawek?[/srodtytul]

Koszt szczepionek szacuje się pomiędzy 140 a 160 zł. – Jeśli decydujemy się zaszczepić dziecko w pierwszym roku życia, wskazane jest podanie dwóch dawek szczepionki, a u dzieci powyżej pierwszego roku życia już tylko jednej. Na razie nie ma badań wskazujących na konieczność podania dawek przypominających – dodaje dr Kołodziejczyk-Majewska. Rodzice, obawiając się często powikłań poszczepiennych, nie decydują się na podanie zastrzyku. – Powikłania, do których zaliczamy reakcję anafilaktyczną (wstrząsową), występują bardzo rzadko

– mówi pediatra. Częstym powikłaniem poszczepiennym jest natomiast ból w miejscu ukłucia, zaczerwienienie, nieco rzadziej występujące bóle głowy, drażliwość, niepokój i krótkotrwała gorączka. – Mimo to warto zaszczepić dzieci, ponieważ bakterie są przyczyną bardzo groźnych dla życia zapaleń opon mózgowo-rdzeniowych oraz posocznicy o niebezpiecznym, piorunującym przebiegu – radzi dr Monika Kołodziejczyk-Majewska.

[srodtytul]Konieczna konsultacja[/srodtytul]

Szczepionki są szczególnie wskazane u osób z grup ryzyka, a także pacjentów z wybranymi zaburzeniami odporności, osób wyniszczonych czy też osób narażonych na zachorowanie w wyniku kontaktu (np. żołnierze, studenci, osoby podróżujące w regiony endemiczne i epidemiczne). Aby się zaszczepić, najpierw trzeba skonsultować się z lekarzem, który po zbadaniu stwierdzi, czy można wziąć zastrzyk. Trwałym przeciwwskazaniem do szczepienia jest nadwrażliwość na jakikolwiek składnik szczepionki i ciężka reakcja alergiczna po podaniu pierwszej dawki szczepionki. Nie zaleca się również szczepienia kobiet w ciąży.

[srodtytul]10 procent chorych umiera [/srodtytul]

Choroba meningokokowa najczęściej przebiega jako zapalenie opon mózgowych lub zakażenie krwi (posocznica, sepsa). Może wywoływać także zapalenie gardła, płuc, ucha środkowego, osierdzia, wsierdzia, stawów. Śmiertelność pacjentów z inwazyjną chorobą meningokokową jest bardzo wysoka i wynosi 10 – 12 proc. Co piąty chory po przebytej chorobie doznaje trwałych powikłań, z których najczęstsze to niedosłyszenie, uszkodzenia mózgu, ataki epileptyczne lub utrata kończyn. Diagnoza schorzeń meningokokowych jest niezwykle trudna. Pierwsze objawy choroby nie różnią się od pierwszych oznak przeziębienia czy grypy, dlatego też choroba diagnozowana jest w wielu przypadkach bardzo późno. Choroba rozwija się szybko, a jej przebieg jest zwykle bardzo ciężki. Po okresie wylęgania, który trwa od dwóch do siedmiu dni, pojawiają się pierwsze objawy: wysoka gorączka, bóle głowy i kończyn, a u niemowląt: wymioty, przeraźliwy krzyk i brak apetytu. Następnie bóle głowy i gorączka nasilają się, chory nie może swobodnie poruszać głową w przód i w tył, pojawiają się sztywność karku, odrętwienie, oszołomienie i zakłócenia świadomości, a w końcu dochodzi do śpiączki. Dalsze objawy choroby meningokokowej to powstające plamy na skórze, które nie ustępują pod naciskiem, lub czerwone, punktowe krwawienia skóry i nadwrażliwość na światło. Chorobę można leczyć antybiotykami, jednak leczenie musi być rozpoczęte jak najszybciej, aby można było zapobiec trwałym powikłaniom.

[i]W tekście wykorzystano fragmenty z materiałów kampanii „Nie! dla meningokoków”[/i]

Choroby Styl Życia

Choroba jest mało znana społecznie, dlatego fundacja Aby Żyć, prowadząca od lat działania prozdrowotne, zainaugurowała we wrześniu kampanię edukacyjną „Nie! dla meningokoków”.

Pozostało jeszcze 93% artykułu