Świetni pięćdziesięcioletni

[b]Rz: Nie ma pan wrażenia, że dziś o kobietach pięćdziesięcioletnich jest coraz głośniej, także w Polsce. Choćby Kalicińska, Grochola, Szwaja (pisarki), Łepkowska (scenarzystka)... [/b]

[b]Tomasz Sobierajski:[/b] Ale i Krystyna Janda.

[b]Janda jest na topie od lat. [/b]

Ale dopiero po pięćdziesiątce zrewolucjonizowała swoje życie, spełniła wielkie marzenie i zbudowała teatr.

[b]Dlaczego zdumiewają sukcesy ludzi 50 plus? Tylko młodzi mają do nich prawo?[/b]

Brutalnie rzecz ujmując, w Polsce pięćdziesięciolatków nie ma. Jest młodzież, są trzydziestolatkowie i czterdziesto- latkowie, dla których "życie się właśnie zaczyna". Potem długo nic i nagle są emeryci – osoby po 65. roku życia. A gdy już w przestrzeni publicznej pojawia się pięćdziesięciolatek, do tego jeszcze spełniony, wszyscy uciekają w popłochu, bo nie wiadomo, co z "kimś takim" robić. Nie mieści się w tzw. targecie reklamowym czy marketingowym. Wychodzi poza ciasne mentalne ramy. Ani młody, ani stary, nie wiadomo, jaki jest.

[wyimek] [b][link=http://www.rp.pl/galeria/82677,4,517611.html]Świetni pięćdziesięcioletni - zobacz zdjęcia[/link][/b][/wyimek]

Skreślanie pięćdziesięciolatków w kraju, w którym kobiety żyją średnio 78 lat, a mężczyźni 70, to pozbywanie się ogromnego potencjału ludzi, którzy mają przed sobą jeszcze dwudziesto -, trzydziestoletnią przyszłość. Absurd!

[b]Ale pracodawcy wciąż wolą młodszych.[/b]

Mogłem się o tym przekonać, gdy zajmowałem się tzw. head huntingiem. Niemiecka firma szukała dyrektora finansowego. Wyznaczyła granice wiekowe – trzydzieści parę lat, nie więcej niż czterdzieści. Znalazłem fantastycznego człowieka, który spełniał wszystkie wysokie wymagania, ale miał 52 lata. Klient jednak w ogóle nie chciał się z nim spotkać. Kierując się stereotypami, uważał, że pięćdziesięciolatek będzie myślał tylko o tym, jak przetrwać do emerytury. Po wielu staraniach udało mi się umówić panów na spotkanie. Z satysfakcją pracują ze sobą do dziś. Gdy spytałem, co zdecydowało o tym, że zatrudnił pięćdziesięciolatka, powiedział: "Trzydziestolatki podczas rozmów rekrutacyjnych wiedziały, jakie mają oczekiwania, ale nie mieli sprecyzowanego planu działania. Byli rozedrgani i niepewni. Ich starszy kolega dokładnie wiedział, co chce osiągnąć. I był wewnętrznie spokojny. Uwierzyłem mu".

[b] Był wiarygodny. [/b]

Otóż to! Osoby po pięćdziesiątce, które ja spotykam, już się wewnętrznie nie miotają. Mają zasady, które im się sprawdziły, żyją w zgodzie ze sobą, mając świadomość, kim są i na co je stać. Może mają mniejsze cele, ale realnie je oceniają i wiedzą, że je osiągną. Są odpowiedzialnymi pracownikami, bo są odpowiedzialnymi ludźmi.

[b] Skoro są prawdziwymi ekspertami, dlaczego ich wiedza i zasoby nie są wykorzystywane? [/b]

U pracodawców rodzą się obawy, że skoro 50 plus są tacy wyedukowani, nie będą się chcieli rozwijać, korzystać ze szkoleń itd. A przecież to jest pokolenie, które wprowadziło komputery do powszechnego użytku, dokonało rewolucji technologicznej – Bill Gates kończy w tym roku 55 lat! Podobnie Steve Jobs, współzałożyciel Apple'a, rówieśnik Gatesa.

Osobom z doświadczeniem trzeba więcej płacić niż stażystom czy studentom. Firmy w Polsce zatrudniają ludzi "po kosztach", nie myśląc perspektywicznie. Doradcą kredytowym powinien być dojrzały mężczyzna, a nie ktoś, kogo na kredyt nie stać i sam wynajmuje mieszkanie w kilka osób. A tymczasem kredyty, samochody i ubezpieczenia sprzedają nam doradcy przed trzydziestką.

[b]Odważyłby się pan powiedzieć o Grażynie Torbickiej, Korze Jackowskiej czy Grażynie Szapołowskiej, że to seniorki? Albo o Bogusławie Lindzie? Zdarza się wciąż często, że w mediach terminu "senior" i "50 plus" używa się wymiennie. Albo stosuje określenia "starszaki 50 plus". [/b]

Starszaki! To absurdalny infantylizm. Mamy do czynienia z pomyleniem pojęć już na etapie definicji. Osoby pięćdziesięcioletnie to ludzie w pełni sił twórczych, daleko im do starości. Takie myślenie wynika z zaszłości, kiedy na tzw. wcześniejszą emeryturę często można było przejść w wieku 55 lat.

Pamiętajmy, że to pięćdziesięciolatki kierują dziś światem: Putin, Sarkozy, Tusk – są 50 plus. Obama skończy 50 lat w przyszłym roku. Jacy z nich seniorzy? Prezesi firm – to samo. Zastanawiam się, skąd ten silny stereotyp, zwłaszcza u Polaków?

[b]Media przez lata stwarzały pozór, że na świecie żyją tylko ludzie młodzi.[/b]

I przyczyniły się do wyrugowania osób dojrzałych ze społecznej świadomości. Po przemianach 1989 r., pozbyto się doświadczonych ekspertów, także z mediów, ponieważ byli związani z PRL.

Często władzę w firmach obejmowały 20 lat temu dzisiejsze czterdziestolatki i to oni lansują wieczną młodość także po czterdziestce.

Pięćdziesiątka nie została jeszcze oswojona, ale za chwilę nadejdzie, nie ma jej co wypierać. Włos mi się jeży na głowie, kiedy słyszę, że pewna pani redaktor z telewizji, sama 50 plus, twierdzi, że osoby po pięćdziesiątce "źle się fotografują", dlatego muszą pracować poza wizją. Za chwilę ci "młodzi prowadzący" też skończą 50 lat i coś będą musieli z tym zrobić…

[b]W telewizji amerykańskiej jest miejsce i dla Larry Kinga, który ma 77 lat i od 32 prowadzi ten sam bardzo popularny program, i dla 56-letniej Oprah Winfrey, "ulubienicy narodu". [/b]

I oboje mają ogromny wpływ na opinię publiczną w swoim kraju. Wszędzie na świecie, w wielu stacjach telewizyjnych – hiszpańskich, francuskich, amerykańskich, włoskich – widzę prezenterów i dziennikarzy dojrzałych. Nawet w Rosji. Podczas gdy u nas wiarygodność dziennikarską próbuje się często budować na niedojrzałości. A to właśnie ludzie dojrzali potrafią zachować spokój i nie emocjonować się trudnymi do przekazania wiadomościami.

To "oswajanie się" z dojrzałością pięćdziesięciolatków dobrze zacząć już teraz. Nie tylko w mediach.

[b]Katarzyna Grochola, po występie w "Tańcu z gwiazdami", mówi: "Jestem happy endem". Kobiety pięćdziesięcioletnie w Polsce upomniały się o siebie. [/b]

I słusznie. Grochola w tym programie tańczyła tak, jak umiała, choć nie umiała. Ale chyba jako jedyna po prostu dobrze się bawiła, nie zależało jej na samochodzie ani na wygranej, bo wie o życiu coś więcej – że ta chwila się nie powtórzy, warto się nią cieszyć. I za to ją ludzie pokochali.