Romański kościół Najświętszego Salwatora – Chrystusa Zbawiciela otrzymał wezwanie, które nadawane było pierwszym katedrom i kościołom misyjnym. Z kolei w określeniu gontyna, jak nazywana jest kaplica pod wezwaniem św. św. Małgorzaty i Judyty, przetrwała pamięć o starych, pogańskich wierzeniach.
Według legend w dawnych czasach właśnie tu poganie oddawali cześć swoim bogom. W XIX w. ukuty został termin „gontyna” – świątynia pogańska.
Pierwsze wzmianki o kościele Najświętszego Salwatora pochodzą z XII wieku, choć świątynia istniała tu już zapewne znacznie wcześniej. Archeolodzy natrafili na ślady kilku romańskich kościołów, które były kolejno wznoszone w tym miejscu. Prawdopodobnie ich budowy nie ukończono albo zostały zniszczone. Fragmenty jednej – XII-wieczne mury – zachowały się w części wschodniej istniejącej do dziś świątyni.
Budowla jest jednonawowa, murowana z kamienia i cegły, z przylegającą od zachodu wieżą. Kościół był wielokrotnie przebudowywany, m.in. po zniszczeniach w czasie potopu szwedzkiego. W prezbiterium zachowały się cenne dekoracje malarskie z początków XVI w. przedstawiające cudowne rozmnożenie chleba i ukrzyżowanie. Ołtarz główny pochodzi z XX w., ale budując go, wykorzystano romańską kamienną mensę ołtarzową. W niszach obok ołtarza znajdują się cztery figury świętych – starsze, św. Augustyna i św. Norberta, są wczesnobarokowe, młodsze – św. Jana Chrzciciela i prawdopodobnie św. Hermana Józefa – późnobarokowe. Na uwagę zasługują też ambony – XVI-wieczna, drewniana wewnątrz kościoła, i kamienna z pocz. XVII w. – na zewnątrz.Oryginalna, zbudowana na planie ośmioboku, kaplica św. Małgorzaty i św. Judyty powstała w 1690 r. na miejscu starszej, również drewnianej budowli, która spłonęła w 1587 r.
10.00 – 18.00 Kościół i kaplica dostępne dla zwiedzającychZwiedzanie z przewodnikiem:
