Lek. med. Bartłomiej Piechowski-Jóźwiak, kierownik ds. medycznych w centrum medycznym Lux Med w Warszawie, tłumaczy, że turnusy w uzdrowiskowych szpitalach czy sanatoriach przeznaczone są dla osób ze schorzeniami układu kostno-stawowego, mięśniowego, tkanki łącznej, układów: nerwowego, krążenia, układu oddechowego oraz dla chorych z zaburzeniami wydzielania wewnętrznego i przemiany metabolicznej, a także dla osób po przebytych urazach czy zatruciach. Wskazania do leczenia sanatoryjnego są precyzyjnie określone na podstawie Międzynarodowej Klasyfikacji Chorób (ICD-10).
Przeciwwskazania do pobytu w sanatorium to m.in. ostre lub przewlekłe choroby zakaźne, ropne infekcje laryngologiczne, grzybice skóry, żółtaczka, nasilona niewydolność krążenia i oddychania, niewydolność wątroby, nerek, ciężkie zaburzenia krzepnięcia, choroby psychiczne, alkoholizm, narkomania, padaczka z częstymi napadami, czynna choroba nowotworowa czy ostre, zapalne i niedokrwienne choroby kardiologiczne. Do leczenia uzdrowiskowego nie są również kierowane kobiety w ciąży i karmiące piersią.
[srodtytul]Niezbędna pełna diagnostyka[/srodtytul]
– Na pobyt w uzdrowiskowym szpitalu lub sanatorium może skierować tylko lekarz specjalista, lekarz rodzinny oraz inni lekarze pracujący w placówkach mających umowy z Narodowym Funduszem Zdrowia na świadczenie usług medycznych – informuje Bartłomiej Piechowski- Jóźwiak. – NFZ nie refunduje leczenia uzdrowiskowego odbytego na podstawie skierowania z prywatnych gabinetów lekarskich nieposiadających kontraktu z NFZ – zastrzega.
Do leczenia uzdrowiskowego pacjenci są kierowani z rozpoznaniem konkretnej choroby. – Potrzebna jest do tego pełna diagnostyka wykonana przed leczeniem w sanatorium – mówi lekarz z kliniki Lux Med. Dodaje, że w zależności od sanatoryjnej usługi medycznej pacjenci mają robione podstawowe badania na początku pobytu, w jego trakcie i na koniec turnusu.