Ponad falami

Kitesurfing tylko wydaje się trudnym sportem. W rzeczywistości jest łatwy i przyjazny. Już po kilku dniach nauki pod okiem instruktora może sprawiać wiele frajdy.

Publikacja: 04.06.2010 19:58

fot. Predrag Vuckovic / Red Bull

fot. Predrag Vuckovic / Red Bull

Foto: First Class

Red

Choć kitesurfing zyskał popularność dopiero pod koniec XX w., jednak pierwszy udokumentowany przypadek użycia na wodzie latawca (kite’a) zamiast żagla do napędu jachtu miał miejsce w 1826 r. Uważany za odmianę surfingu, najbliższy technicznie jest windsurfingowi. Tyle że – jak zaraz sprostują fachowcy – różnica nie polega jedynie na zamianie klasycznego żagla na latawiec. Otóż w kajcie – jak go sobie po polsku nazywamy – deskę prowadzi się tak, jak podczas jazdy na snowboardzie lub na fali, czyli na krawędzi.

[srodtytul]ABC kitesurfingu [/srodtytul]

[b]Deska[/b]

Jej konkretny kształt, długość i wyporność dobiera się do wagi, umiejętności i upodobań kitesurfera. Ma długość od 1 do 2 metrów i niewielką wyporność. To znaczy, że utrzymuje się samodzielnie na wodzie, ale w bezruchu tonie pod ciężarem człowieka.

Deski różnią się kształtem, ciężarem i przeznaczeniem. Najpopularniejsze rodzaje desek:

Twin-tip – symetryczna, można na niej pływać w dwóch kierunkach, ponieważ dziób i rufa wyglądają identycznie. Doskonała dla zaawansowanych kitesurferów, głównie ze względu na małą wyporność, a co za tym idzie – możliwość pływania podczas mocniejszego wiatru. Ostra krawędź ułatwia pływanie pod wiatr.

Directional – kształtem przypomina deski windsurfingowe, zaopatrzona jest w specjalne paski, tzw. strapy, zapewniające ciągły kontakt deski z nogami surfera. Najlepiej nadaje się do nauki i pływania przy słabym wietrze, ponieważ ma dużą wyporność. Łatwo na niej wystartować i utrzymywać stały kurs. Dobrze zachowuje się na falach, jednak jest to deska jednokierunkowa i zwroty wykonuje się inaczej niż na desce twin-tip. Tego typu deski wykorzystywane są też do pływania na falach, wyścigów i prób szybkości.

Wakeboard – zamiast strzemion przymocowane są do niej wiązania, idealne dla doświadczonych kitesurferów, którzy chcą pływać na większych falach czy np. sliderach.

Mutant – powstała z połączenia właściwości deski twin-tip i directional. Jest asymetryczna, ale ma stateczniki na dziobie oraz na rufie (tak jak w twin-tipie). Stosowana jest zarówno do zwykłej żeglugi, jak i do freestyle, choć nie daje możliwości identycznych warunków pływania w obu kierunkach.

[b]Latawiec[/b]

Źródło energii napędowej. Może mieć powierzchnię od kilku do ponad 20 metrów kwadratowych.

Latawce, podobnie jak deski, występują w kilku wariantach:

LEI (Leading Edge Inflatable kite) – mają usztywnianą, specjalnie napompowaną krawędź i żebra, występują w kilku kształtach i odmianach.

Komorowe – miękkie i bardziej podobne w konstrukcji do paralotni.

[b]Bar[/b] (ale nie ten alkoholowy)

Zbudowany ze stopów metali lekkich lub węgla, składa się z czterech lub pięciu linek długości kilkudziesięciu metrów (około 25–27), taśmy Depowera, służącej do regulacji mocy latawca, oraz Chicken Loopa – pętli mocującej bar z linkami do trapezu (pasa), który posiada specjalnie profilowany hak umożliwiający podpięcie Chicken Loopa.

Trapezy mogą być siedzeniowe (ich konstrukcja stanowi swego rodzaju siedzisko dla kitesurfera) lub taliowe, które obejmują go w pasie.

[b]Spot[/b] (ale nie reklamowy)

Nie każde miejsce nadaje się do pływania na kajcie. Spoty to tylko te miejsca, gdzie rzeczywiście uprawia się kitesurfing. Są spoty lepsze dla początkujących i te odpowiednie dla doświadczonych riderów.

Najważniejsze właściwości spotów: warunki wiatrowe, temperatura wody powierzchniowej, zasolenie akwenu, pływy, prądy morskie i ruchy wodne przy brzegu, rodzaj powierzchni wody, występujące pod wodą zapory piaskowe, skały i rafa, wielkość akwenu, ukształtowanie i powierzchnia plaży.

[b]Plaża[/b]

Służy kitesurferom do startowania, lądowania i „parkowania” latawców. Dobra plaża to taka, która stwarza możliwości swobodnego rozłożenia kilku (kilkunastu) latawców, linek i barów bez względu na kierunek wiatru, ma przyjazną nawierzchnię: drobny, miękki piach bez zanieczyszczeń, oraz w jej sąsiedztwie nie ma budynków ani drzew.

[b]Wiatr[/b]

Najlepiej, gdy wieje równo – bez szkwałów. Optymalne warunki dla kitesurfingu to przedział 4–6°B (11–27 węzłów). Przy sile 7–8°B (28–40 węzłów) powinni wychodzić na wodę tylko doświadczeni riderzy. Powyżej 9°B panują warunki sztormowe. Ważną cechą wiatru jest jego kierunek względem brzegu:

Side-shore wzdłuż linii brzegu – doskonały do uprawiania kitesurfingu, gdyż zapewnia możliwość podryfowania lub dopłynięcia do brzegu w razie wypadku, problemów ze sprzętem, braku umiejętności pływania pod wiatr czy spadku siły wiatru.

Kierunek side-on-shore – wieje wzdłuż pod kątem ostrym i daje ten sam komfort pływania co side-shore.

On-shore (do brzegu) to wiatr wiejący od morza mniej więcej pod kątem prostym w stronę lądu – jest dość niebezpieczny, prowadzi prosto do brzegu i w razie nieopanowania latawca może skończyć się upadkiem na lądzie.

Off-shore (od brzegu) i side-off-shore – to wiatry wiejące od brzegu w stronę morza, dlatego mogą utrudnić powrót na ląd.

[i]Autorka jest dziennikarką I Programu Polskiego Radia[/i]

Kultura
Wystawa finalistów Young Design 2025 już otwarta
Kultura
Krakowska wystawa daje niepowtarzalną szansę poznania sztuki rumuńskiej
Kultura
Nie żyje Ewa Dałkowska. Aktorka miała 78 lat
Materiał Promocyjny
Bank Pekao nagrodzony w konkursie The Drum Awards for Marketing EMEA za działania w Fortnite
Kultura
„Rytuał”, czyli tajemnica Karkonoszy. Rozmowa z Wojciechem Chmielarzem