Muzeum Narodowe we Wrocławiu chlubi się jedną z najbogatszych w kraju kolekcji dzieł polskich artystów XX i XXI wieku. Stała ekspozycja „Polska Sztuka Współczesna" prezentowana jest na wyremontowanym i przebudowanym przed kilku laty poddaszu. Galeria ma niezwykłą architekturę. Jej ściany wspierają drewniane belkowania, co nadaje wnętrzom niepowtarzalny klimat, tym bardziej, że dzieła sztuki współczesnej zostały świetnie wkomponowane w tę zdawałoby się. trudną do zaaranżowania przestrzeń.
Inwestycja realizowana w latach 2009-2010 powiększyła powierzchnie wystawowe muzeum o 3 tys. m kw. Projekt był współfinansowany przez UE ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, ze środków Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz budżetu Samorządu Województwa Dolnośląskiego w ramach Programu Operacyjnego dla Województwa Dolnośląskiego na lata 2007-2013. Jego całkowita wartość wynosiła ponad 13 mln zł ( w tym 6,3 mln zł ze środków unijnych). Galeria na strychu działa od 2011 roku.
W stałej wystawie przeważa malarstwo i rzeźba, chociaż są też fotografie, rysunki, szkło i ceramika. Prezentacja rozpoczyna się od dzieł Witkacego i sztuki okresu I wojny, a kończy pracami Katarzyny Kozyry, Mirosława Bałki, Krzysztofa Bednarskiego, Izabelli Gustowskiej.
Układ ekspozycji jest chronologiczny - od koloryzmu Jana Cybisa, przez geometryczną abstrakcję (Henryk Stażewski, Stefan Gierowski), awangardowe poszukiwania Grupy Krakowskiej, malarstwo materii Jana Lebensteina do różnych odmian figuracji: Andrzeja Wróblewskiego, Jerzego Nowosielskiego, Edwarda Dwurnika. Wybitni twórcy mają wyodrębnione własne galerie. Największa należy do Magdaleny Abakanowicz, bo Muzeum Narodowe we Wrocławiu ma bardzo duży zbiór jej prac.
Podczas Dnia otwartego można ekspozycję zwiedzać samodzielnie lub wybrać się na wykład „Polska sztuka współczesna" Iwony Gołaj (godz.16) oraz oprowadzanie po Galerii Polskiej Sztuki Współczesnej. Autorka biogramów artystów i audioprzewodnika zaprezentuje odwiedzającym „na żywo" najważniejsze kierunki i tendencje artystyczne w sztuce polskiej od XX-lecia międzywojennego do sztuki najnowszej.
