Krwią dzieci chcą zmusić Kijów do ustępstw

Szef Rady Bezpieczeństwa i Obrony Ołeksij Daniłow zdradził kilka dni temu, że Stany Zjednoczone i ich sojusznicy przekazali Ukrainie na razie dziewięć takich zestawów. Przyznał jednak, że to pozwoli Ukrainie się bronić, ale by zdobyć przewagę nad Rosjanami, kraj potrzebowałby znacznie większych dostaw broni. Znany ukraiński analityk wojskowy Serhij Grabski oszacował, że by skutecznie się bronić i kontratakować, ukraińska armia potrzebowałaby 300 wyrzutni rakietowych typu HIMARS czy MLRS.

Władimir Putin dopasowuje już gospodarkę do warunków niewypowiedzianej i toczącej się od ponad czterech miesięcy wojny. W czwartek podpisał ustawę, która m.in. zobowiązuje rosyjski sektor prywatny do współpracy z armią. Na jej mocy producenci nie będą mogli odmówić podpisania kontraktu lub dostarczenia towarów czy usług na potrzeby wojska, jeżeli chodzi o „antyterrorystyczną lub inną operację poza granicami Rosji”. Co ciekawie, nie mogą odmówić współpracy nie tylko z regularną armią, ale i „formacjami wojskowymi”.

Z informacji amerykańskiego Institute for the Study of War wynika, że Kreml już wydał polecenie władzom rosyjskich regionów utworzenia batalionów ochotniczych. Jeżeli w każdym z podmiotów Federacji Rosyjskiej znajdą co najmniej 400 ochotników, na wojnę pojedzie kolejnych prawie 40 tys. ludzi. Nie bezpłatnie. Rosyjski resort obrony proponuje hojne wynagrodzenie, o równowartości od prawie 4 do 6 tys. dol. miesięcznie. Skąd Rosja ma na to pieniądze? – Od początku wojny Moskwa sprzedała gazu i ropy na ponad 130 mld dol. Mniej więcej miliard dziennie na tym zarabiają i mają z czego płacić – mówi Arestowycz.

W sieci już się pojawiają filmiki napływające z różnych zakątków Rosji, na których komisarze wojskowi zachęcają rodaków do zgłaszania się na ochotników. – Trzeba mieć tylko dobre zdrowie i chęć – apelował jeden z nich w obwodzie twerskim, nie tłumacząc celów tak zwanej „specjalnej operacji” Putina.

Tymczasem już nawet prokremlowscy komentatorzy nie ukrywają swojego zawodu co do działań rosyjskiej armii nad Dnieprem. – Panuje pewne niezrozumienie sytuacji i pojawiają się pytania do władz. A gdzie jest zwycięska armia rosyjska? Dlaczego nie widzimy ofensywy? Dlaczego nie uderzają w centra dowodzenia, o których przecież już wielokrotnie mówiono? Uczestniczymy w jakiejś dziwnej wojnie – mówi „Rzeczpospolitej” Siergiej Markow, rosyjski politolog niegdyś blisko związany z Kremlem. – Społeczeństwo dało władzom zielone światło, ale to nie będzie trwało wiecznie. Myślę, że po roku wojny stosunek do niej Rosjan może znacząco się zmienić – twierdzi.