Na ekranie starej Tesli lecą wiadomości czechosłowackiej telewizji. Rok 1961 – Jurij Gagarin odbył pierwszy lot wokół Ziemi. Rok 1967 – Karel Gott wraca do Pragi po półrocznym pobycie w Los Angeles. 20 sierpnia 1968 roku – wojska radzieckie wkraczają do Czechosłowacji. 21 lipca 1969 roku – Neil Armstrong na Księżycu.
A bliżej? Na własnym podwórku? 2 kwietnia 1974 roku Jana Pfefferova i Petr Kettner pobierają się i zamieszkują razem z babcią w niewielkim jednopokojowym mieszkaniu w Pradze. Kilka miesięcy później przyjaciółka Jany, Helena Trestikova, pyta, czy może nakręcić film z narodzin ich synka. Tak utrwalone zostają pierwsze chwile na świecie Honzy. I tak zaczyna powstawać dokument „Prywatny wszechświat".
Helena Trestikova jest ciekawą artystką, specjalistką od dokumentów realizowanych metodą „obserwacji długoterminowej". Niektórzy krytycy twierdzą, że tylko kobieta może zdobyć się na taką cierpliwość, żeby towarzyszyć komuś z kamerą przez kilkanaście, a czasem i kilkadziesiąt lat. Tak właśnie powstały najbardziej znane dokumenty Trestikowej. We wstrząsającej „Katce" wracała do dziewczyny, która przez całe życie walczyła z nałogiem narkotykowym, raz łapiąc się jakichś wątłych nadziei, to znów spadając na dno. Przy „Rene" latami towarzyszyła złodziejaszkowi-recydywiście. Namówiła go też do pisania i Rene wydał dwie książki.
Bohater „Prywatnego wszechświata" też pisze. Prowadzi dziennik, który ilustruje rodzinnymi zdjęciami. Petr Kettner tym się jednak różni od innych bohaterów Trestikovej, że jest bardzo zwyczajny. Świat wokół pędzi. Pada reżim socjalistyczny, na ekranie telewizora toast wznoszą prezydenci dwóch niezależnych państw – Czech i Słowacji, Vaclav Havel wygłasza słynne przemówienie: „Czuję się bezsilny, boję się przeszłości i tego, że komunizm ciągle w nas jest, tyle że w innej formie". Czechy wchodzą do Unii, zmieniają się.
