Do historii przeszła w 2007 r. jako pierwsza kobieta nominowana do Oscara za animowany film "Persepolis". Ta autobiograficzna opowieść o dorastaniu dziewczyny w Iranie, przegrała z familijną animacją Pixara "Ratatuj". Nic straconego, bo nazwisko Satrapi zostało zapamiętane i od tamtej pory każdy kolejny film pochodzącej z Iranu reżyserki jest wyczekiwanym wydarzeniem.
Urodziła się w 1969 r. w półmilionowym mieście Raszt nad Morzem Kaspijskim. Dzieciństwo i młodość upłynęły jej w cieniu burzliwych przemian polityczno-obyczajowych w Iranie: rewolucji, upadku Szacha i rządów Chomeiniego. Uczyła się i studiowała w Europie, ale mając dwadzieścia lat wróciła do Iranu. Karierę artystyczną zaczynała jako autorka komiksów i książek dla dzieci. Po sukcesie autobiograficznego komiksu "Persepolis" przeniosła go na ekran i tak rozpoczęła się jej światowa kariera filmowa. Jej debiut stał się uniwersalnym świadectwem muzułmańskich kobiet, w którym obnażyła hipokryzję życia społeczno-religijnego w swojej ojczyźnie. Jednak nie stała się ikoną europejskich feministek. Perspektywa kobiety urodzonej i wychowanej w Iranie nie pozwoliła jej zgodzić się z powierzchownymi hasłami zachodnich aktywistek. Obecnie mieszka w Paryżu, ale kręci filmy na całym świecie.
Wyprodukowane w Ameryce "Głosy" są jej czwartym filmem. Drugim był "Kurczak ze śliwkami", podobnie jak "Persepolis" nawiązujący do rodzinnej historii. Trzeci projekt z 2012 r. to niskobudżetowy film drogi "Gang Jotas" z reżyserką w roli głównej. Powstał w Hiszpanii, ale ze względu na swój offowy charakter przeszedł zupełnie bez echa. Teraz Satrapi dostała swoją szansę w Ameryce i od "Głosów" zależy, czy tam zostanie na dłużej, czy zrazi się do wielkiego przemysłu filmowego.
"Głosy" są filmem zaskakującym. Wymykają się wszelkim klasyfikacjom i jednoznacznym kategoriom. Trudno powiedzieć czy mamy do czynienia z thrillerem, czarną komedią, czy może komedią romantyczną. Najlepiej pasuje określenie czarna komedia romantyczna.
Głównym bohaterem jest Jerry (Ryan Reynolds). Prosty i szczery chłopak, dziedzicznie obciążony schizofrenią. Pracuje w fabryce, stara się być miły, umawia się z dziewczynami, a w domu rozmawia ze zwierzętami. Nic w tym niezwykłego, gdyby nie fakt, że kot i pies również do niego mówią. W dodatku ich kwestie są bardzo zabawne, zwłaszcza kota. Jego pieprzne kwestie wręcz zawstydzają prostodusznego Jerry'ego.
