W ostatnich polskich wyborach twarzami kampanii swoich partii były Ewa Kopacz, Beata Szydło, Barbara Nowacka. Ale równe prawa wyborcze Europejki zaczęły dostawać dopiero w XX wieku. W Polsce w 1918 r., w Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w 1928 r. (w ograniczonym zakresie, dla kobiet powyżej 30. roku życia, w 1918 r.), we Francji w 1944 r., w Szwajcarii, w co aż trudno uwierzyć, w 1971 r.
Akcja filmu toczy się w 1912 r. Sufrażystki domagają się prawa głosu dla kobiet. Na czele Women's Social and Political Union stoi Emmeline Panhurst. Stworzyła organizację na początku wieku, przygotowywała marsze kobiet, palenie staników, otwieranie sklepów, w których można było kupić pisma związane z walką o równouprawnienie.
Panhurst mawiała, że „argument w postaci rozbitej szyby to najcenniejszy argument w polityce", i jej sufrażystki rzeczywiście wybijały szyby w oknach polityków. W „Sufrażystce", w rolę Panhurst wcieliła się sama Meryl Streep. Ale to jedynie epizod. Bohaterką filmu Sarah Gavron nakręconego według scenariusza Abi Morgan, autorki m.in.„Żelaznej damy" i „Wstydu", jest robotnica, zwyczajna żona, matka.
Maud, widząc demonstrację, w której bierze udział jej koleżanka, zaczyna sama angażować się w ruch. Wchodzi w środowisko kobiet upominających się o równe prawa, zostaje aresztowana. Jednak „Sufrażystka" nie jest opowieścią o polityce. To film o dojrzewaniu do buntu. Gavron unika uproszczeń dzięki znakomitym aktorkom. Delikatna Carey Mulligan w roli Maud sprawia, że postać sufrażystki nie jest wyciętą z szablonu „walczącą kobietą". Widzimy jej cierpienie, chwile przełamywania się, dorastania do tego, by wziąć odpowiedzialność za własne życie.
Nawet kiedy uwięziona mówi: „Stanowimy połowę ludzkości. Nie możecie nas zatrzymać", to zdanie to nie brzmi jak wytarty slogan. Jest za nim ból, bo młoda aktorka potrafi pokazać cenę, jaką trzeba zapłacić za własną siłę. Świetną kreację tworzy też Helena Bohnam-Carter. Jej bohaterce płeć przeszkodziła w zostaniu lekarzem. Jest więc farmaceutką, ale też duszą kobiecego ruchu. Osobą wyzwoloną. Mężczyźni w tym filmie są mniej interesujący, ale trzeba Gavron przyznać, że potrafiła wprowadzić na ekran niejednoznaczną postać inspektora policji, który mimo pełnionej funkcji ma dla sufrażystek cień sympatii i współczucia.
