Zgodnie z traktatem Wspólnot Europejskich osłabienie parytetu centralnego wewnątrz systemu ERM2 jest niedozwolone. W praktyce oznacza ono konieczność rozpoczynania od początku dwuletniego okresu uczestnictwa w korytarzu. Dopuszczalna jest natomiast możliwość rewaluacji parytetu (zmiany kursu na mocniejszy) i z możliwości tej skorzystały Słowacja (dwukrotnie) oraz Grecja.
Kryterium kursowe, czyli przebywanie waluty kraju aspirującego do przyjęcia w systemie ERM2, ma zadanie dowieść stabilności tej waluty, która będzie odzwierciedlać m.in. skuteczną politykę antyinflacyjną i zdrowe finanse publiczne.
Historia ERM (Exchange Rate Mechanism) sięga ponad 30 lat i towarzyszy idei wspólnego pieniądza od samego początku. ERM2 jest rozwinięciem ERM funkcjonującego w ramach Europejskiego Systemu Walutowego. Ustalono, że waluty krajów narodowych, mające być w przyszłości członkami unii walutowej, muszą zachowywać się stabilnie, tj. ich kurs nie może się odchylać o więcej niż plus/minus 2,25 proc. od ustalonego parytetu względem prekursora euro, czyli waluty ecu, w której największy udział miała niemiecka marka.
Dla słabszych walut (lira włoskiego) dopuszczono szersze wahania
– o 6 proc. Wtedy (w 1979 r.) Włochy były jedynym państwem, którego walutę obowiązywało poszerzone pasmo wahań. W 1990 r. pasmo zostało zwężone do plus/minus 2,25 proc.