Jak informuje Sąd Najwyższy - odrzucił on odwołanie co do punktu pierwszego zaskarżonej uchwały, zawierającego przedstawienie Prezydentowi RP kandydata na jedno z czterech stanowisk SSN w Izbie pracy i Ubezpieczeń Społecznych oraz oddalił odwołanie co do punktu drugiego uchwały o nieprzedstawieniu wniosku o powołanie Skarżącej do pełnienia tego urzędu.
Sąd Najwyższy uznał odwołanie za dopuszczalne, mimo, że art. 44 ust. 1 zd. 2 ustawy o KRS (u.KRS) wyłącza możliwość składania odwołań od uchwał KRS przedstawiających do powołania kandydatów na sędziów SN. Skład orzekający wskazał, że Trybunał Konstytucyjny w wyroku SK 57/06 wyraźnie stwierdził, że całkowite wyłączenie możliwości odwołania się od uchwały KRS przez osobę nieprzedstawioną do powołania jest sprzeczne z art. 60 i art. 45 ust. 1 w związku z art. 77 ust. 2 Konstytucji RP. Jednocześnie Sąd Najwyższy podkreślił, że norma wyrażona w zdaniu drugim art. 44 ust. 1 u.KRS pozostaje w mocy w odniesieniu do osoby przedstawionej do powołania na stanowisko sędziego SN. Prezydent RP mógł zatem powołać osobę wskazaną w uchwale na stanowisko SSN i od tej chwili sytuacja prawna takiej osoby nie była kształtowana przez treść uchwały KRS, ale art. 180 Konstytucji RP, wyrażający m.in. zasadę nieusuwalności sędziego.
Czytaj także: Prezes SO w Warszawie: Uchwała SN likwiduje chaos prawny, sędziowie powołani przez nową KRS mogą orzekać
Odnosząc się do zakresu zaskarżenia uchwały Sąd Najwyższy wskazał, że nawet przed powołaniem osoby przedstawionej, skarżąca nie mogła kwestionować uchwały w zakresie, w jakim przedstawiła ona kandydata na jedno z czterech stanowisk SSN, bowiem pozostały jeszcze trzy wolne stanowiska. Interes skarżącej mógł być zatem skutecznie zrealizowany bez potrzeby kwestionowania osoby przedstawionej do powołania w punkcie pierwszym uchwały KRS. Z tego względu odwołanie podlegało odrzuceniu w zakresie, w jakim dotyczyło pierwszego punktu uchwały KRS.
Sąd Najwyższy zastrzegł, że na podstawie wykładni art. 47 Karty Praw Podstawowych UE dokonanej przez TSUE w wyroku z 19 listopada 2019 r. w połączonych sprawach C-585/18, C-624/18 i C-325/18, której sposób zastosowania do rozpatrywania odwołań od uchwał KRS określił Sąd Najwyższy w uchwale z 8 stycznia 2020 I NOZP 3/19, w związku z konstytucyjną zasadą pierwszeństwa prawa europejskiego, zaskarżenie mogłoby objąć również punkt pierwszy uchwały KRS, gdyby Skarżąca poniosła zarzut braku niezależności KRS przy podejmowaniu zaskarżonej uchwały i jego wpływu na treść tej uchwały. Z tego względu rozstrzygnięcie o oddaleniu odwołania w odniesieniu do pkt II uchwały KRS poprzedziła szczegółowa analiza zarzutów Skarżącej, w tym zarzutu braku niezależności Rady oraz sugerowanego naruszenia standardu niezawisłości sędziów powoływanych w procedurze realizowanej przez ten organ.
