Na podstawie przepisów obowiązujących przed wejściem w życie ustawy z 7 kwietnia 2017 r. o zmianie ustawy – Prawo farmaceutyczne (dalej: ustawa nowelizująca) o zezwolenie na prowadzenie apteki ogólnodostępnej mogła ubiegać się osoba fizyczna, osoba prawna (spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, spółka akcyjna) oraz niemająca osobowości prawnej spółka prawa handlowego (spółka jawna, partnerska, komandytowa, komandytowo-akcyjna). Zmienionym ustawą nowelizującą art. 99 ust. 4 prawa farmaceutycznego (dalej: Pf) ograniczono (realizując m.in. postulat „apteka dla aptekarza") krąg podmiotów, którym przysługuje prawo do uzyskania zezwolenia na prowadzenie apteki.
Czytaj także: Ustawa o zawodzie farmaceuty na Komitet Stały Rady Ministrów
Prawo to przyznano farmaceucie posiadającemu prawo wykonywania zawodu oraz spółce jawnej lub spółce partnerskiej, której przedmiotem działalności jest wyłącznie prowadzenie aptek i w której wspólnikami są wyłącznie farmaceuci. Pojawiła się wątpliwość, czy i w jakim zakresie znowelizowany przepis art. 99 ust. 4 Pf może znaleźć zastosowanie do zezwoleń wydanych przed wejściem w życie ustawy nowelizującej.
Ważność zezwoleń
Ustawodawca, na podstawie przepisu intertemporalnego (art. 2 ust. 2 ustawy nowelizującej) zachował ważność wydanych wcześniej zezwoleń. Nie wprowadził obowiązku dostosowania się przedsiębiorców do nowego wymogu kwalifikacyjnego z art. 99 ust. 4 Pf. Nie wskazał też końcowego terminu ważności zezwoleń wydanych przed wejściem w życie ustawy nowelizującej.
Przyjęta konstrukcja utrzymania bezterminowo trwałości uprawnień nabytych przed dniem wejścia w życie nowej regulacji to przykład stosowanych niejednokrotnie w prawie administracyjnym reguł intertemporalnych „walidacyjno-konfirmacyjnych", służących utrzymaniu w mocy aktów i norm pochodnych albo wynikających z nich skutków prawnych.