W kontekście uruchomienia art. 7 przeciw Węgrom warto przywołać postulat stworzenia nowego porządku politycznego przedstawiony w przemówieniu Victora Orbana w Siedmiogrodzie na Wolnym Uniwersytecie Letnim i Obozie Młodzieżowym w Tusnadfurdo (Baile Tusnad) w lipcu 2018 r.
Orban zapowiedział koniec antychrześcijańskiej liberalnej demokracji, jaką budowało w UE antywolnościowe i oligarchizujące się stopniowo pokolenie 1968 r. oraz koniec tworzenia przez nowe pokolenie antykomunistyczne, głównie Europy Środkowo-Wschodniej, nowej wizji Europy. Orban przeciwstawił liberalną demokrację chrześ- cijańskiej. Stwierdził, że Europa Środkowa jest obszarem odrębnym kulturowo od Zachodniej i próby narzucenia jej ideologii to przemoc sprzeczna z zasadami traktatowymi UE, do których kraje postkomunistyczne przystąpiły. Stąd konieczność i możliwość „budowy silnego, bezpiecznego obszaru gospodarczego i politycznego, czyli Europy Środkowej, by zająć równe i godne miejsce na kontynencie". Orban proponuje prawo każdego kraju Europy „do obrony swojej chrześcijańskiej kultury i odrzucenia ideologi wielokulturowości", prawo do chronienia „tradycyjnego modelu rodziny" i „swoich gałęzi gospodarki", prawo do „ochrony swoich granic i odrzucenia napływu imigrantow", wreszcie trzymanie się zasady „jeden naród–jeden głos". W imieniu Europy Środkowej Orban deklarował, że „istnieje życie poza globalizmem, nie jest on jedyną możliwą drogą".
Czytaj też: Uderzenie unijnego establishmentu w niepokorne Węgry
Wizja ojców
Orbanowi szło nie tyle o zreformowanie instytucji, procedur, ile o zmianę wzorca kulturowego i budowanie zjednoczonej Europy z odwołaniem się do chrześcijaństwa, które Europę stworzyło. W ostateczności „polityka jest funkcją kultury, a sercem kultury jest religia", zaś wybory polityczne danej społeczności są przede wszystkim wyborami przedpolitycznymi. Chrześcijańska demokracja Orbana to nawiązanie do wizji ojców założycieli Unii niszczonej liberalną ideologią 1968 r. zmieniającą nie tyle jej politykę, ile fundamentalnie antropologię z jednoczesnym niszczeniem państwa narodowego jako podstawy solidarności europejskiej, chrześcijaństwa jako kodu kulturowego i religijnego, i naturalnych instytucji, jak małżeństwo czy prawo do życia. Orban pokazuje, że żądania elit pokolenia 1968 r. pod adresem Europy Środkowej są sprzeczne z warunkami wejścia tych krajów do Unii. Sama zaś rezygnacja przez Węgry czy inne kraje Europy Środkowej z orientowania się na demokratyczny mandat swoich społeczeństw oznaczałaby wyrzeczenie się tożsamości i demokratycznych wyborów, co oznaczałoby obalenie republiki i demokracji i torowanie drogi oligarchicznej formie ustroju.
To nie prowincja
Demokracja liberalna popiera ideologie wielokulturowości, podczas gdy chrześcijańska daje pierwszeństwo kulturze chrześcijańskiej. Polityka wielokulturowości to, według Orbana, najistotniejsza obecnie broń liberalizmu rozbijająca społeczeństwa będące oparciem dla wartości chrześcijańskich. Orban wyraził jednak nadzieję, że narody Europy pożegnają „liberalną demokrację i utworzony przez nią antydemokratyczny system".
