Plus Minus: Miał pan 23 lata, gdy w 1996 roku rozpoczął pan pracę w Kancelarii Prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego. Polityka tak pana pociągała?
Byłem wtedy studentem stosunków międzynarodowych, a więc polityka, szczególnie zagraniczna, była mi siłą rzeczy bliska. Dlatego gdy zaproponowano mi pracę w Kancelarii Prezydenta, zgodziłem się bez wahania. Dodam, że w tym samym czasie znajomy mojej rodziny, posiadający sieć hurtowni spożywczych, proponował mi pracę za dwa razy większe pieniądze (śmiech). Nie skusiłem się i wybrałem posadę urzędnika najniższego szczebla.
Ale szybko pan awansował, bo już dwa lata później został pan dyrektorem zespołu gabinetu prezydenta Kwaśniewskiego.
Zająłem miejsce Waldemara Dubaniowskiego, który został skierowany przez prezydenta do Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji. Równolegle z tym awansem zostałem radnym w moim rodzinnym Łukowie z listy SLD-UP, za co dostałem reprymendę od szefowej Kancelarii Prezydenta Danu...
- E-wydanie "Rzeczpospolitej"
- Dostęp do wszystkich treści rp.pl
- Aplikacja na smartfon i tablet
- Specjalistyczne dodatki i newslettery
- Dedykowane oferty dla prenumeratorów
