Praga, 10 lipca 1973 roku. Letnie popołudnie. Minęła godzina 13. W dzielnicy Praga 7 przy placu Strossmayera, tuż obok komisariatu policji oraz Ministerstwa Spraw Wewnętrznych, rozpędzona ciężarówka wjechała w grupę ludzi stojących na przystanku tramwajowym. Przestarzały sześciotonowy dostawczak z masywnym frontem zabił na miejscu trzy osoby. Pięć pozostałych umrze w szpitalu. Na przystanku stali sami emeryci. Zza kierownicy rozbitego auta ledwo widać drobną, czarnowłosą, 22-letnią dziewczynę, która nosi się jak chłopak.
Niektórzy świadkowie zarzekają się, że wjeżdżając w tłum, wciąż paliła papierosa. Z początku wszyscy myślą, że to tragiczny wypadek, ale świadkowie nie potrafią sobie przypomnieć dźwięku hamujących opon. Na przestrzeni kilkunastu metrów leżą okaleczone ciała, jęczący ranni, szkło z wybitej witryny sklepowej, a także rozsypane 15 kilogramów porzeczek, które wiozła do domu jedna z ofiar. Samochód stoi z rozbitym zderzakiem i oderwanym kołem, ...
- E-wydanie "Rzeczpospolitej"
- Dostęp do wszystkich treści rp.pl
- Aplikacja na smartfon i tablet
- Specjalistyczne dodatki i newslettery
- Dedykowane oferty dla prenumeratorów
