- Policjantowi postawiono zarzut popełnienia przestępstwa z art. 178 a § 1 kodeksu karnego za to, że prowadząc samochód w stanie nietrzeźwości, doprowadził do kolizji drogowej. Jeszcze tego samego dnia funkcjonariusz złożył raport o natychmiastowe zwolnienie ze służby na podstawie art. 41 ust. 3 ustawy o Policji (dalej uop). Jego przełożony wszczął jednak postępowanie w sprawie zwolnienia go ze służby w trybie art. 41 ust. 2 pkt 8 uop, czyli z powodu popełnienia przez funkcjonariusza czynu o znamionach przestępstwa albo przestępstwa skarbowego, jeżeli popełnienie czynu jest oczywiste i uniemożliwia jego pozostanie w służbie. I na tej podstawie, a nie na własną prośbę policjant został ze służby zwolniony. Czy przełożony mógł tak postąpić?

Tak. Zgodnie z art. 41 ust. 3 ustawy o Policji (uop), funkcjonariusza zwalnia się ze służby w terminie trzech miesięcy od dnia pisemnego zgłoszenia przez niego wystąpienia ze służby. Oczywistym, zatem jest, że organ ma obowiązek rozwiązania z policjantem stosunku służbowego nie później niż w ciągu trzech miesięcy od daty złożenia przez niego stosownego wniosku. Taka regulacja nie oznacza, że to policjant zawsze decyduje o tym, w jakim trybie nastąpi rozwiązanie stosunku służbowego. Ponadto, jeśli funkcjonariusz zadeklaruje chęć wystąpienia ze służby, to organ pozbawiony jest możliwości zwolnienia go ze służby na innej, dopuszczonej ustawą podstawie. Tak wynika z uzasadnienia wyroku NSA z 8 stycznia 2016 r. (I OSK 1481/14).

W orzecznictwie sądów administracyjnych powszechnie przyjmuje się, że jeżeli organ do upływu terminu przewidzianego w art. 41 ust. 3 uop dysponuje inną podstawą do rozwiązania z policjantem stosunku służbowego, to wybór podstawy zwolnienia należy do organu. W takich przypadkach wniosek policjanta o zwolnienie go ze służby w trybie przewidzianym w art. 41 ust. 3 uop nie ma bezwzględnego pierwszeństwa. Zatem w razie zaistnienia odrębnych, samoistnych przesłanek przewidzianych w art. 41 ust. 1 lub ust. 2 uop organ, zdaniem NSA, władny jest zdecydować o innej podstawie wykluczenia policjanta z grona funkcjonariuszy Policji. Istotne jest jednak, by wybór innej podstawy rozwiązania z policjantem stosunku służbowego został dokonany we wspomnianym okresie.

podstawa prawna: Art. 41 ust. 2 pkt.8, art.41 ust.3 ustawy z 6 kwietnia 1990 r. o Policji (tekst jedn. DzU z 2016 r. poz. 1782 ze zm.)