Reklama

Stanowisko Departamentu Prawa Pracy Ministerstwa Pracy

Publikacja: 05.10.2010 02:07

Reklama

Uchwalenie [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr?id=357309]ustawy z 20 maja 2010 r. o zmianie ustawy – kodeks pracy oraz ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (DzU nr 105, poz. 655)[/link], która wprowadziła do kodeksu pracy nowe przepisy w zakresie podnoszenia przez pracowników kwalifikacji zawodowych, nastąpiło w wyniku inicjatywy senackiej. W związku z tym Departament Prawa Pracy może jedynie wyrazić niewiążący pogląd w sprawie zadanych pytań.

Zgodnie z art. 3 ustawy nowelizującej do pracowników, którzy rozpoczęli podnoszenie kwalifikacji zawodowych przed dniem jej wejścia w życie, stosuje się przepisy regulujące zasady i warunki podnoszenia kwalifikacji zawodowych, obowiązujące przed 11 kwietnia 2010 r., tj. [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr?id=72344]rozporządzenie ministra edukacji narodowej oraz ministra pracy i polityki socjalnej z 12 października 1993 r. w sprawie zasad i warunków podnoszenia kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego dorosłych (DzU nr 103, poz. 472 ze zm.[/link], dalej rozporządzenie).

W ocenie Departamentu rozstrzygające znaczenie dla stosowania art. 3 ustawy nowelizującej będzie ustalenie, czy przed 16 lipca br. (czyli dniem jej wejścia w życie) pracodawca stosował wobec kształcącego się pracownika przepisy tego rozporządzenia.

Wprawdzie pod jego rządami nie istniała definicja podnoszenia kwalifikacji zawodowych, nie mniej jednak na gruncie prawa pracy mogło się ono odbywać wyłącznie w myśl niego i na dwa sposoby: na podstawie skierowania zakładu lub bez takiego skierowania.

Zatem gdy miało miejsce skierowanie na podnoszenie kwalifikacji zawodowych przez pracodawcę, [b]decydujące będzie podpisanie umowy szkoleniowej w reżimie poprzedniego stanu prawnego, nie zaś termin faktycznego rozpoczęcia nauki przez pracownika[/b]. Podpisanie umowy szkoleniowej rozpoczynało bowiem, zdaniem departamentu, proces podnoszenia kwalifikacji zawodowych w takim trybie.

Reklama

[b]Do pracownika, który rozpoczął podnoszenie kwalifikacji pod rządami rozporządzenia, ale bez skierowania pracodawcy, jednak za jego wiedzą – także należy stosować rozporządzenie[/b] zgodnie z art. 3 ustawy nowelizującej. Sam fakt nieprzyznania przez pracodawcę takiemu pracownikowi fakultatywnych świadczeń przewidzianych w rozporządzeniu nie wystarczy, aby uznać, że nie rozpoczął on podnoszenia kwalifikacji zawodowych przed 16 lipca br. Zatem pracodawca mógłby obecnie skorzystać jedynie z § 5 rozporządzenia i przyznać podwładnemu wymienione w nim świadczenia, w zakresie ustalonym w zawartym z nim porozumieniu.

Tym bardziej [b]rozporządzenie powinno być stosowane także pod rządami nowych przepisów kodeksu pracy, jeżeli pracownik przed 16 lipca br. rozpoczął podnoszenie kwalifikacji zawodowych bez skierowania pracodawcy i także przed tym dniem pracodawca przyznał mu fakultatywne świadczenia z tego tytułu[/b].

W ocenie departamentu, odmienna interpretacja art. 3 ustawy nowelizującej w jego obecnym brzmieniu nie jest możliwa. Przepis ten nie pozostawia bowiem adresatom normy wyboru między stosowaniem poprzednich i nowych regulacji dotyczących podnoszenia kwalifikacji przez pracownika, np. w zależności od tego, które z tych regulacji byłyby dla niego korzystniejsze.

Ponadto, Departament uważa, że brak jakiejkolwiek wiedzy pracodawcy o pobieraniu przez pracownika nauki przed 16 lipca br. uniemożliwia uznanie, że rozpoczął on podnoszenie kwalifikacji zawodowych w rozumieniu rozporządzenia. Kształcenie się podwładnego w takich przypadkach odbywało się bowiem poza prawem pracy i nie może być automatycznie traktowane jako podnoszenie przez niego kwalifikacji. Zdaniem departamentu w takim wypadku należałoby stosować nowe przepisy kodeksu pracy.

Jednocześnie informujemy, że poglądy wyrażane przez Departament nie mają charakteru wiążącego dla pracowników, pracodawców, a także dla organów kontroli i sądów.