Laureat literackiego Nobla w 2005 r. urodził się w Londynie w rodzinie żydowskiego krawca. Jego dziadek po mieczu i obie babki pochodzili z Polski.
Na 14. urodziny dostał komplet dzieł Szekspira. Po ich lekturze postanowił, że zajmie się pisaniem dla sceny. To było jego powołanie. Debiutował na przełomie lat 50. i 60.
XX wieku. Krytycy okrzyknęli go przedstawicielem teatru absurdu i twórcą komedii zagrożenia. W Pinterze widziano spadkobiercę Kafki, Becketta i Ionesco. Jego bohaterowie czują się osaczeni. Gdy próbują ucieczki, ich sytuacja tylko się pogarsza.
Pesymistyczny wydźwięk jego sztuk łagodzi obecna w nich ironia.
Obok dramatów (do najsłynniejszych należą „Dozorca” i „Powrót do domu”) pisał scenariusze, w tym adaptacje znanych powieści innych autorów (m.in. „W poszukiwaniu straconego czasu”).
