Siem Reap na północy Kambodży. Dziś rozkrzyczane, wielkie miasto, pełne przewalających się tłumów, buddyjskich świątyń, mnichów w pomarańczowych szatach, którzy wychylają się z tuk-tuków z uśmiechem Mony Lisy, deszczu i rozwrzeszczanego ptactwa. Siem Reap to mekka dla spragnionych magii orientu, głównie Chińczyków, bo od niedawna ta właśnie grupa narodowa zdecydowanie tu dominuje. Siem Reap odcina kupony od bliskości Angkoru, dawnej khmerskiej stolicy; świątynie są niedaleko stąd, największa Angkor Wat ledwie osiem kilometrów od centrum miasta. Łatwo stąd tam dojechać, wszystko jest zresztą temu podporządkowane.

Jedenaście słoni azjatyckich utknęło w wielkim leju po bombie z czasów wojny w Wietnamie. Aby się z niej wydostać, pomagały sobie wzajemnie. Ostatniego wyciągnęli ludzie.

Kambodża ma już za sobą czasy największego mroku związanego z dyktaturą Czerwonych Khmerów. Korea Północna to wciąż reżim wygrażający całemu światu. Oba kraje łączy jednak pewien nowy fakt.