Erotyczna pułapka na dyplomatów

Doradca premiera Wielkiej Brytanii cały wieczór przetańczył w objęciach pięknej dziewczyny w dyskotece w Szanghaju. Potem zaprosił ją do hotelu. Rano urzędnik stwierdził, że dziewczyna zniknęła, a razem z nią urządzenie do wysyłania i odbierania poczty elektronicznej.

Do zdarzenia doszło na początku roku podczas oficjalnej wizyty Gordona Browna w Chinach. Współpracownik premie-ra natychmiast poinformował o kradzieży służby bezpieczeństwa. Zdaniem ekspertów chiński wywiad najprawdopodobniej bez trudu odzyska wszystkie informacje zapisane w malutkim komputerze, a nawet może wykorzystać go do włamania się na serwer Downing Street. Brytyjski kontrwywiad jest niemal pewien, że chiński wywiad zastawił „honey-trap” – słodką pułapkę nagminnie stosowaną w czasach zimnej wojny.

W Chinach czy na Białorusi agentki wywiadu są gotowe iść do łóżka z osobą, od której mają wydobyć tajne informacje

Władze w Tokio są przekonane, że w podobną pułapkę wpadł trzy lata temu jeden z pracowników japońskiej ambasady w Pekinie. Dyplomata, który miał być szantażowany przez pracownicę baru karaoke, popełnił samobójstwo. Chińskie władze zapewniają, że to bezpodstawne pomówienia.

– W takich metodach przodowali Rosjanie, a teraz świetni są w nich także Chińczycy. Ta technika operacyjna najlepiej sprawdza się w krajach niedemokratycznych, gdzie można agentce kazać iść do łóżka z osobą, którą interesuje się wywiad. Ale sięgają po nie także kraje demokratyczne. Jako przynęty stosują na przykład prostytutki – mówi „Rz” Yossi Melman, komentator ds. bezpieczeństwa i służb wywiadowczych izraelskiej gazety „Haarec”.

Polscy dyplomaci nie mają wątpliwości, że obce służby także stawiają na ich drodze atrakcyjne kobiety, a czasem przystojnych mężczyzn. – W kobiecie w sile wieku na naszej placówce zakochał się dwudziestoletni Ukrainiec. Jej oczywiście zaszumiało w głowie i była zachwycona, że jest atrakcyjna. Ja jestem pewien, że chłopak był podstawiony – opowiada „Rz” jeden z polskich ambasadorów. Jego zdaniem w wielu przypadkach nie da się na 100 procent stwierdzić, czy chodzi o działania tajnych służb.

– Czasami są to zwykłe romanse. Ale nie mam złudzeń co do tego, że np. na Białorusi romanse są aranżowane przez służby wywiadowcze. Najczęściej do takich przypadków dochodzi właśnie w krajach byłego ZSRR – przekonuje dyplomata.

Do historii tajnych służb przeszła pułapka, jaką zastawiono w Polsce w 1963 r. Polska agentka oczarowała amerykańskiego dyplomatę Irvina Scarbecka, któremu zrobiono ukradkiem kompromitujące zdjęcia i zmuszono do współpracy przeciw USA. Gdy sprawa wyszła na jaw, został skazany na 30 lat więzienia.

Adepci tajnych służb uczą się też o przypadku z 1987 roku w amerykańskiej ambasadzie w Moskwie. Clayton Lonetree, szef straży tej placówki, dał się uwieść rosyjskiej tłumaczce, która pracowała dla KGB. Szantażowany przekazywał tajne dokumenty jeszcze po przeniesieniu do Wiednia. W końcu jednak przyznał się do współpracy.

Najsłynniejsza w historii słodka pułapka została zastawiona w 1986 r. w Londynie. Wpadł w nią Mordechaj Vanunu, izraelski inżynier nuklearny, który ujawnił brytyjskiej prasie, że Izrael posiada bombę atomową. Izraelskie służby postanowiły przekonać mężczyznę do wyjazdu z Wielkiej Brytanii, aby można było go porwać, nie wywołując kryzysu w stosunkach z Londynem. – Mossad doskonale znał portret psychologiczny Vanunu. Podstawiono mu kobietę, która tak mu zawróciła w głowie, że przekonała go do wyjazdu do Rzymu. Tłumaczyła, że ma tam mieszkanie, gdzie nikt im nie będzie przeszkadzał. A z Rzymu Vanunu został uprowadzony do Izraela – opowiada Melman.

Dziś kraje zachodnie przygotowują swoich polityków i dyplomatów na możliwość spotkania ze szpiegiem w przebraniu. Ale nie zabrania się im zawierania przelotnych znajomości. Urzędnik wyższego szczebla dopuszczony do tajemnic państwowych ma jednak obowiązek poinformować o dokładnych okolicznościach takiego spotkania. – Tak jest m.in. w Izraelu. Chodzi o to, aby nie można było potem takiego spotkania wykorzystać do szantażu – mówi Yossi Melman. Zachodni dyplomaci regularnie wzywani są też na rozmowy z przedstawicielami kontrwywiadu, którym muszą zdać dokładną relację ze wszystkich podejrzanych wydarzeń.