Reklama

W centrach handlowych nie można stosować dwóch różnych przepisów ustawy ?o podatkach i opłatach lokalnych

Do opodatkowania udziałów we współwłasności właścicieli wyodrębnionych lokali użytkowych w centrum handlowym nie można stosować dwóch różnych przepisów ustawy o podatkach i opłatach lokalnych

Publikacja: 14.11.2012 07:54

Aleksandra Tarka

Reklama

Naczelny Sąd Administracyjny (sygnatura akt: II FSK 647/11)

oddalił skargę kasacyjną prezydenta m.st. Warszawy w sprawie opodatkowania jednego z największych stołecznych centrów handlowych.

We wniosku o interpretację podatniczka podała, że w 2004 r. razem z dwiema innymi firmami wybudowała centrum handlowe. W czerwcu 2006 r. współwłaściciele ustanowili odrębną własność lokali.

Spółka poprosiła o potwierdzenie, że do opodatkowania podatkiem od nieruchomości jej udział w powierzchni wspólnej budynku oraz w powierzchni gruntu pod nim powinien zostać ustalony zgodnie z art. 3 ust. 5 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. To znaczy – według proporcji, w jakiej powierzchnia jej lokali stanowiących odrębne nieruchomości pozostaje do całkowitej powierzchni użytkowej budynku.

Prezydent nie potwierdził tego stanowiska. Jego zdaniem przedstawiona przez podatniczkę wykładnia pozwalałaby na wyłączenie z opodatkowania części nieruchomości. Dlatego do opodatkowania zastosował dodatkowo art. 3 ust. 4 ustawy.

Reklama

Na takie posunięcie nie zgodziły się jednak sądy administracyjne. W ocenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie fiskus bezpodstawnie zawęził pojęcie „powierzchni użytkowej całego budynku" do tylko tej powierzchni, która nie stanowi przedmiotu współwłasności. Sąd zauważył, że fiskus podczas opodatkowania spornego centrum handlowego chciałby połączyć dwa przepisy, tj. ust. 4 i 5 artykułu 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. Zrobił to, żeby załatać lukę. Tymczasem nawet, jeśli w wyniku błędu część nieruchomości znalazła się poza opodatkowaniem, to takich niedoróbek legislacyjnych nie można naprawiać interpretacją słusznościową.

Stanowisko to w pełni podzielił sąd kasacyjny. NSA zauważył, że zastosowane przez organ interpretacyjny przepisy regulują różne sytuacje.

– Granice wykładni funkcjonalnej nie mogą wykraczać poza językowe brzmienie przepisu – tłumaczył sędzia NSA Antoni Hanusz.

Przepis art. 3 ust. 5 ustawy jest jasny. A jeśli zagraża on interesom gmin, należy to sygnalizować, ale ustawodawcy. Wyrok jest prawomocny.

sygnatura akt: II FSK 647/11