W ścisłym centrum, przeznaczonym na intensywne wykorzystanie handlowo-usługowe, wykluczono tymczasową zabudowę. Plan, który wszedł w życie w styczniu 2015 r., dopuścił lokalizację jedynie ogródków gastronomicznych na czas nie dłuższy niż 120 dni.
W grudniu 2016 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie wpłynęła skarga Pawła A. (dane zmienione), właściciela nieruchomości objętej planem. Zarzucając ograniczenie prawa własności i przekroczenie granic władztwa planistycznego, domagał się uchylenia wspomnianego zakazu. Wskazywał, że od 1997 r. do 2015 r. jego działka była zawsze wykorzystywana w sezonie letnim pod handel i usługi w tymczasowych obiektach. Sezon turystyczny trwa tu od połowy czerwca do końca sierpnia. Zabudowa tymczasowa do 120 dni ma więc racjonalne uzasadnienie. Budowa obiektów całorocznych, bez możliwości zabudowy tymczasowej, jest ekonomicznie nieuzasadniona.
Miasto argumentowało w sądzie, że obszar objęty planem jest położony przy głównej ulicy Bolesława Chrobrego. Jest to jedna z głównych tras dla samochodów, a chodniki pełnią funkcję głównego ciągu spacerowego do zejścia na plażę. Ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania Mielna wynika, że cały ten teren należy uporządkować, uzupełniając stałą zabudowę wzdłuż reprezentacyjnych i wielofunkcyjnych ulic i placów. Rada Miejska nie zgodziła się też, że specyfika Mielna wyklucza całoroczne użytkowanie nieruchomości. W mieście powstaje coraz więcej całorocznych obiektów usługowych, na które jest zapotrzebowanie.
Sąd podkreślił, że plan jest konsekwencją zapisów studium. Zgoda na lokalizowanie w centrum Mielna sezonowych obiektów byłaby z nim sprzeczna. Wprowadzone rozwiązania są uzasadnione potrzebami ładu przestrzennego, a miasto nie nadużyło przyznanego mu władztwa planistycznego. Plan nie zmienia też przeznaczenia terenu, na którym jest położona działka Pawła A.Wciąż jest to nieruchomość zabudowana całorocznym domem, przeznaczona pod zabudowę handlowo-usługową. Zdaniem sądu skarżący może też nadal prowadzić na niej taką działalność, w tym w formie ogródków gastronomicznych.
Wprowadzonych zakazów nie można więc uznać za ograniczenie prawa własności w sposób istotny i nadmierny – orzekł sąd, oddalając skargę.
