Eksperci pracują w Zamku nad zdjęciami w technologii Street View, wykonanymi za pomocą Trolleya. Za kilka miesięcy internauci będą mogli odwiedzić wnętrza pałacu Pod Blachą: apartament Księcia Józefa Poniatowskiego, wystawę kobierców wschodnich z kolekcji Fundacji Teresy Sahakian oraz zbiory zgromadzone w Bibliotece Królewskiej.
– Mamy już jedną kolekcję w Google Cultural Institute – mówi „Rzeczpospolitej” Aldona Modrzewska, kierownik Pracowni Digitalizacji Zamku. – W styczniu uruchomiliśmy wystawę „Stanisław August mecenasem sztuk”, prezentującą wybrane eksponaty ze stałej ekspozycji zamkowej. Ale teraz po raz pierwszy przygotowujemy pokaz z wykorzystaniem zdjęć 360 stopni. Wirtualną zwiedzanie traktujemy jednocześnie jako zaproszenie do odwiedzenia Zamku Królewskiego w Warszawie.
Książę Józef Poniatowski, bratanek Stanisława Augusta to jeden z najbardziej znanych mieszkańców Pałacu pod Blachą – w skrzydle Zamku Królewskiego, w którym mieściły się pokoje dla dworu.
Apartament ks. Józefa Poniatowskiego należał do najsłynniejszych salonów Warszawy końca XVIII i początku XIX w. Odtworzone wnętrza znajdują się na pierwszym piętrze Pałacu pod Blachą. Można tu zobaczyć m.in. salon z galerią obrazów, reprezentacyjny westybul górny z portretami rodu Poniatowskich, niebieski pokój sypialny i kancelarię sztabową, powstały, gdy książę objął funkcję ministra wojny w Księstwie Warszawskim. O tamtych czasach przypomina obraz Marcella Bacciarellego „Nadanie Konstytucji Księstwu Warszawskiemu przez Napoleona”.
A na parterze Pałacu znajduje się wystawa kobierców wschodnich z kolekcji Teresy Sahakian – Polki, która ofiarowała ją Zamkowi w 1989 roku. Całość zbioru liczy 600 obiektów. Obecna ekspozycja prezentuje najpiękniejsze z nich. Pochodzą z XVIII-XIX wieku z głównych ośrodków sztuki kobierniczej: anatolijskiego, perskiego, kaukaskiego, środkowoazjatyckiego. Pełniły funkcje użytkowe, a jednocześnie wszystkie wykonano z artystycznym kunsztem, świadczącym o wysokim poziomie manufaktur Bliskiego Wschodu. W ich dekoracji powtarza się uproszczony architektoniczny motyw niszy lub arkady nawiązujące do kształtu mihrabu - wnęki w sali modlitwy w meczecie, wskazującej kierunek Mekki.
