Można na niej zajrzeć do prywatnych archiwów artysty, a także spróbować zagrać Kandinsky’ego, patrząc na jego abstrakcyjne, dynamiczne kompozycje. Ten oryginalny interaktywny eksperyment umożliwia część projektu, zatytułowana „Play a Kandinsky”.
Wassily Kandinsky (1866-1944) sztuką zajął się późno. Mając trzydzieści lat, porzucił prawo i pojechał z Moskwy na studia malarskie do Monachium. W Niemczech wystawiał razem z grupą Die Brücke i był współzałożycielem grupy Der Blaue Reiter, a potem wykładowcą Bauhausu. Jako pionier abstrakcji jest jednym z najwybitniejszych twórców XX wieku. Kompozycje barwnych abstrakcyjnych kształtów, plam i linii, które zwał improwizacjami, zaczął tworzyć od 1910 roku. Malarstwo łączył z pracami teoretyka. Jest autorem książek „O duchowości w sztuce” i „Punkt i linia a płaszczyzna”.
Interesowała go synestezja, czyli słyszenie kolorów albo kojarzenie kolorów z dźwiękami, bo jak mówił „kolor jest klawiaturą”. Kiedy Kandinsky malował, jego zmysły – słuch i wzrok – współpracowały z sobą. Kolory i kształty przekładały się na dźwięki, harmonie i wibracje tworzyły linie i wzory.
Aby odkryć „brzmienie” Kandinsky’ego, twórcy projektu na Google Arts & Culture, połączyli siły z artystami muzyki eksperymentalnej Antoine’em Bertinem i NSDOS. Dzięki temu powstał interaktywny eksperyment „Play a Kandinsky”.
Po raz pierwszy pozwala on każdemu doświadczyć tego, co Kandinsky mógł słyszeć malując. Opiera się na analizie zapisków Kandinsky’ego, opisujących jego doświadczenia synestetyczne, a także wykorzystuje uczenie maszynowe. Tak powstała symulacja tego, co Kandinsky mógł słyszeć, gdy w 1925 roku malował swoje arcydzieło „Żółty – czerwony – niebieski”.
