Publicysta tygodnika "Uważam Rze" zwraca uwagę:

Dowiadujemy się z komunikatu prokuratury wydanego w odpowiedzi na pytanie dziennikarza "Rzeczpospolitej" Cezarego Gmyza. że "w kokpicie" znaleziono 13 ciał. Nie znaleziono tam jednak ciał trzech spośród czterech członków załogi, czyli tych, którzy w kokpicie w momencie katastrofy byli na pewno. Akurat one leżały gdzie indziej.

Dedykuję to wszystkim, którzy dyskutują o katastrofie i wiedzą na pewno. Wersja o "dowodzie z ułożenia ciał" była przez mainstreamowe media powtarzana jeszcze dzisiaj. Po tym, jak upadł "dowód z głosu".

Zaremba gratuluje blogerowi Rybitzky'emu odwrócenia pojęcia "sekta smoleńska", bo "zwłaszcza w ostatnich dniach oblicze tamtej sekty zobaczyliśmy w pełnym blasku": 

Szczególnie kuriozalnym felietonem wyróżniła się w poniedziałkowej Wyborczej etyk Magdalena Środa. Opisując siebie samą kokieteryjnie jako wyznawczynię stereotypów (kokieteryjnie, bo przecież uleganie stereotypom nie jest zaletą), poświęciła cały tekst wykazywaniu, że generał Błasik musiał się zachowywać, tak jak to opisano, bo był przecież tym kim był. Po pierwsze częścią klasy politycznej. A po drugie generałem. 

By pokazać, jak "gładko Środa prześlizgnęła się nad obaleniem "dowodu z głosu", Zaremba cytuje fragment jej tekstu:

Ale tak jak nie mogę sobie wyobrazić generała, który siedzi cały lot przypięty pasami, słucha poleceń stewardesy i popija wodę, tak mogę sobie bez trudu wyobrazić wysoko postawionego wojskowego, któremu stewardesy nie mają odwagi powiedzieć, że przy lądowaniu trzeba siedzieć na swoim miejscu. I, o ile się orientuję, generał na swoim miejscu nie siedział. Dlaczego? Bo przecież był generałem!

Zaremba zauważa:

Teraz na zdrowy rozum Magdalena Środa powinna się dowiedzieć, że źle się orientowała. I że wyobraźnia też mogła ją zawieść. Nie wiemy tak naprawdę nic o tym kto gdzie był w momencie wypadku. Nie zachował się żaden kokpit, a zwłoki, czy może ich fragmenty były przerzucane z jednego "sektora" do drugiego. Wszystkie wnioski pracowicie wyciągane z "ułożenia ciał" nie mają więc sensu. Pozostaje dowcipkowanie sobie z ofiar, co Środa zrobiła. Niesmaczne, ale jakże typowe dla "etyków".

Autor dodaje:

Ci, którzy są w Wyborczej oddelegowani do "odwojowania naszej wersji" (autentyczne określenie pracownika Agory na temat sporu o Smoleńsk), będą mieli kłopot, bo zostaną zmuszeni do umysłowej gimnastyki. Ale ona nie.