Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach wyjaśnił w najnowszej interpretacji kwestie dotyczące stosowania ulgi rehabilitacyjnej.
Sprawa dotyczyła podatnika, który przebywa w prywatnym ośrodku opiekuńczym przeznaczonym dla osób starszych. Jest zaliczony do I grupy inwalidzkiej. Ze względu na zdiagnozowane u niego choroby potrzebuje stałej 24-godzinnej opieki oraz rehabilitacji. Jest też pod stałą opieką psychiatry i internisty. W ośrodku świadczy pomoc rehabilitant zatrudniony na podstawie umowy o pracę. Pensjonariusze mają zagwarantowaną codzienną rehabilitację oraz terapię zajęciową.
Mężczyzna uzyskuje dochody z emerytury w wysokości 2,6 tys. zł miesięcznie (34 tys. zł rocznie), podczas gdy koszt pobytu w zakładzie wynosi 2,7 tys. zł miesięcznie. Jego rodzina wydaje dodatkowo co miesiąc 200–300 zł na zakup lekarstw i pampersów. Wnioskodawca zapytał, czy wydatki poniesione na pobyt mogą zostać odliczone w ramach ulgi rehabilitacyjnej za 2014 r.
Nie tylko rehabilitacja
Izba Skarbowa zgodziła się z wnioskodawcą. Przypomniała, że zgodnie z art. 26 ust. 7a pkt 6 ustawy o PIT odliczeniu podlegają m.in. opłaty za pobyt na leczeniu w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, w zakładzie rehabilitacji leczniczej, zakładach opiekuńczo-leczniczych i pielęgnacyjno-opiekuńczych oraz za odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne. Warunkiem jest, by nie zostały one dofinansowane ani zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie.
Ponieważ ustawa o PIT nie definiuje takich pojęć, jak „zakład lecznictwa uzdrowiskowego", „zakład rehabilitacji leczniczej", „zakład opiekuńczo-leczniczy" czy też „zakład pielęgnacyjno-opiekuńczy", należy posiłkować się ustawą o działalności leczniczej.
