Lady Ada Byron była córką słynnego poety; ojca nie zdążyła poznać, bo znikł z jej życia, gdy była dzieckiem. Po mężu przyjęła nazwisko Lovelace. Zmarła w 1852 r. w wieku 37 lat na raka macicy. Książka „Algorytm Ady” przedstawia jej dzieje ze szczególnym uwzględnieniem znajomości z Charlesem Babbage’em, twórcą Maszyny Analitycznej, czyli jakby pierwowzoru dzisiejszych komputerów.

Lady Lovelace wykazywała zdolności matematyczne, ale brakowało jej wykształcenia. Brała lekcje matematyki, a dzięki kontaktom z Babbage’em była świadkiem wielkiego odkrycia: Maszyny Różnicowej i Maszyny Analitycznej. Były to urządzenia obliczeniowe, składające się głównie z kół zębatych.

Nastawione na sensację publikacje próbują czynić z Ady pierwszą programistkę w dziejach. Czynią to na podstawie jej tłumaczenia artykułu o Maszynie Analitycznej, opatrzonego własnymi uwagami, których jest prawie trzy razy więcej niż tekstu oryginalnego. To jedyna praca Ady Lovelace, ale zawierająca przenikliwe sądy i przewidywania; śmiało rzec można, iż była ona lepszym wizjonerem niż sam Babbage. Z uwag Ady widać, że rozumiała zasadę działania Maszyny Analitycznej i prawidłowo oceniała jej perspektywy. Sąd, ku któremu skłania się autor książki James Essinger, czyli że Ada była geniuszem komputerowym, wyprzedzającym swą epokę, pochodzi z tej samej parafii co pogląd, że Mileva Marić, żona Einsteina, była współautorką teorii względności. Nic na to nie wskazywało poza potrzebą dostrzeżenia wśród geniuszy większej liczby kobiet.

Biografia Ady Byron jest napisana sprawnie i ze znajomością realiów. Przedstawia interesującą, silną osobę, która w innych okolicznościach mogłaby pokazać więcej. Ale każda wielka myśl musi natrafić na swój czas; pod tym względem Maszyna Analityczna, jej twórca i jego muza nie mieli wiele szczęścia. ©℗

Marek Oramus