Wydając decyzję, fiskus powinien ją dobrze uzasadnić

[b]Tak postanowił Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w wyroku z 27 stycznia 2010 r., III SA/Po 601/09 [/b]

[srodtytul]Jaki jest problem[/srodtytul]

Prezydent miasta odmówił stwierdzenia nadpłaty z tytułu opłaty skarbowej. Naczelnik urzędu skarbowego potwierdził, że zainteresowana występowała z wnioskami o wydanie zaświadczeń VAT-25.

Wydane zaświadczenia były niezbędne dla dopuszczenia pojazdu do ruchu na terytorium Polski.

Prezydent miasta stwierdził, że opłata skarbowa za wydane zaświadczenia stanowi ekwiwalent za faktycznie świadczoną przez administrację usługę, leży w interesie importera, gdyż umożliwia mu rejestrację pojazdu oraz odpowiada faktycznie poniesionym kosztom związanym z załatwieniem sprawy i wydaniem zaświadczenia.

Opłata skarbowa uiszczana za wydanie zaświadczenia VAT-25 nie stanowi również obciążenia podatkowego w rozumieniu art. 90 TWE, a jest jedynie opłatą za dokonanie konkretnej czynności administracyjnej.

Ostatecznie sprawa trafiła do sądu.

[srodtytul]Skąd to rozstrzygnięcie[/srodtytul]

WSA przypomniał, że przewidziana w art. 9 ustawy o opłacie skarbowej instytucja zwrotu opłaty znajduje zastosowanie w sytuacjach, w których opłata

– w chwili gdy skonkretyzowała się konieczność jej uiszczenia

– była świadczeniem należnym, lecz na skutek okoliczności, które nastąpiły potem, zachodzi konieczność jej zwrotu. W przypadku opłaty skarbowej od wydania zaświadczenia opłata ta podlega zwrotowi, jeżeli mimo zapłacenia opłaty nie wydano zaświadczenia.