Rusza wielki program badawczy remOcean (remotely-sensed biogeochemical cycles in the Ocean). Chodzi o obserwowanie na odległość oceanicznych cykli biochemicznych – cyrkulacji węgla i azotu regulowanej przez fitoplankton.
Ma to podstawowe znaczenie dla monitorowania oceanów na bieżąco i prognozowania na tej podstawie zmian pogodowych – w krótszym terminie – i klimatycznych. Badania te koordynuje zespół pod kierunkiem prof. Hervé Claustre’a z Observatoire Oceanologique w Villfranche-sur-Mer we Francji na Lazurowym Wybrzeżu. Program przewidziano na pięć lat (2010 – 2015). European Research Council, utworzona w 2007 roku i wspierająca badania fundamentalne, przeznaczyła na ten cel 3,3 mln euro. W 2009 roku jej wsparcie otrzymało 236 europejskich badaczy, którzy zgłosili projekty najbardziej innowacyjne.
Szczególne zainteresowanie badaczy budzi pięć stref. Pierwsza to część północnego Atlantyku, który, mimo że stanowi zaledwie 1,4 proc. powierzchni światowego oceanu, pochłania ponad 20 proc. węgla. Pozostałe cztery strefy to rejony subtropikalne na Oceanie Spokojnym i Atlantyckim. Zajmują ponad 60 proc. powierzchni światowego oceanu, ale stanowią białe plamy na biochemicznej mapie słonych wód, są prawie wcale nie rozpoznane.
[srodtytul]Skala globalna[/srodtytul]
Aby zbadać cechy charakterystyczne tych stref, prof. Hervé Claustre i jego zespół skorzystają z najnowocześniejszej technologii – nowej generacji autonomicznych sond systemu Argo. System Argo powstał w wyniku współpracy 50 instytutów badawczych z 26 krajów. Jest częścią wielu międzynarodowych projektów, m. in. Global Climate Observing System czy Climate Variability and Predictability Experiment. Prof. Dean Roemmich z Instytutu Oceanograficznego Scripps otrzymał w 2008 roku Medal im. Sverdrupa – najwyższe wyróżnienie Amerykańskiego Towarzystwa Meteorologicznego – za stworzenie sieci Argo.
