Sahara usiana jest zabytkami archeologicznymi, grobami, scenami rytymi na skałach, zagrodami dla bydła itp. Jednak zazwyczaj ich stan zachowania jest na tyle zły, że trudno ustalić wiek tych obiektów.
W grobach odkrytych w Wadi Takarkori szczątki ludzkie przetrwały w dobrym stanie. Odkrycia dokonali archeolodzy włoscy z Uniwersytetu Sapienza w Rzymie.
Odkopali szkielety 15 kobiet i dzieci pogrzebanych pod skalnym schroniskiem. Miejsce to wyraźnie wyróżnia się w obrębie całego stanowiska, na którym zachowały się także pozostałości osadnicze oraz sztuka naskalna. W pobliżu kobiet pogrzebano pięciu mężczyzn, ale nie pod skalnym schroniskiem, lecz pod kopczykami usypanymi z kamieni. Wiek tych szkieletów określono na 8000 do 4200 lat.
Okres ten to schyłek epoki kamienia. Sahara nie była wówczas pustynią taką jak teraz, pokrywały ją krzewiaste zarośla, a miejscami zielone połacie preriowe. Na obszarze obecnej Sahary znajdowały się tysiące jezior. W ten zielony krajobraz wkomponowane były stada zwierząt hodowanych przez saharyjskich pasterzy, między innymi bydła. Hodowla taka wymagała dużo wody. Wypas z tego okresu znalazł odbicie w saharyjskiej sztuce naskalnej. Pasterze wznosili szałasy, używali glinianych naczyń do przechowywania mleka i wytwarzania z niego masła, serów.
Odkryte szkielety świadczą o tym, że co najmniej od 8 000 lat Sahara tętniła życiem.
