Przejawem trwałości stosunku służbowego jest wymienienie w ustawach pragmatycznych (a więc określających prawa i obowiązki funkcjonariuszy poszczególnych służb) wszystkich sytuacji, w których funkcjonariusza można lub trzeba zwolnić ze służby. Przełożeni nie mają tu więc takiej swobody jak w przypadku pracowników cywilnych. Jeśli chcą zwolnić funkcjonariusza, mogą to zrobić tylko wtedy, gdy są w stanie zastosować jedną z wymienionych w ustawie podstaw prawnych zwolnienia. Wprawdzie niektóre z nich mają dość ogólny charakter (pisaliśmy o tym w dwóch ostatnich numerach dodatku „Administracja"), nie zmienia to jednak faktu, że przy zwolnieniu funkcjonariusza ze służby przełożony musi wskazać konkretny przepis ustawy, który takie zwolnienie uzasadnia.