Wody nasycone naturalnym wolnym dwutlenkiem węgla, zawierające wodorowęglany. Dzięki kwasowemu odczynowi, przyspieszającemu rozpuszczanie się w nich zawartych w skałach związków chemicznych, bogate w cenne pierwiastki takie jak m.in. magnez, wapń, brom, jod i żelazo. Zalecane – przede wszystkim do picia i inhalacji, rzadziej do kąpieli – w chorobach układu trawienia, moczowego, oddechowego, krążenia, przemiany materii, nerwicach, stanach osłabienia.
Występują głównie w Karpatach i Sudetach, m.in. w Krynicy, Szczawnicy, Rymanowie, Iwoniczu, Muszynie, Żegiestowie, Wysowej, Dusznikach, Polanicy, Kudowie, Długopolu, Czerniawie, Szczawnie, Świeradowie. Ponadto m.in. w Nałęczowie.
Powstają w wyniku nasycania się wód podziemnych siarkowodorem, zwykle w pokładach gipsu lub anhydrytu. Skuteczne w schorzeniach narządu ruchu – reumatycznych i będących następstwem urazów, a także w chorobach skóry m.in. w łuszczycy.
Najsilniejsze (mające też też cechy solanek) wykorzystywane są w Busku i Solcu-Zdroju. Ponadto występują m.in. w Przerzeczynie, Wieńcu, Horyńcu, Swoszowicach.
Głównym ich składnikiem jest chlorek sodu, czyli sól kuchenna, wypłukana ze złóż podziemnych lub osadów morskich. Ponadto zawiera inne cenne dla zdrowia pierwiatki, takie jak np. jod. brom, siarka i żelazo. Wykorzystywane do leczenia chorób reumatycznych, urazów narządu ruchu, schorzeń neurologicznych (np. niedowłady) oraz, stosowane do inhalacji, układu oddechowego. Najważniejsze źródła leczniczych solanek znajdują się w Ciechocinku i Inowrocławiu oraz w Połczynie-Zdroju i Kołobrzegu. Ponadto w Kamieniu Pomorskim, Świnoujściu, Busku, Wieńcu i Solcu oraz w górach – w Iwoniczu, Rymanowie, Rabce.
