Wystawa odsłania tę część twórczości Michalaka, której próżno szukać w salach muzealnych, pomimo, iż prace artysty znajdują się w kolekcjach wielu polskich placówek. Szkice, rysunki, akwarele i małe obrazki olejne pochodzą w większości z okresu studiów w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych, które artysta odbywał w latach 1919-1925, oraz z pierwszych lat po jej ukończeniu. Wtedy, wraz z innymi uczniami Pruszkowskiego, artysta odkrywał nadwiślańskie uroki Kazimierza i jego okolic oraz odbywał swoje pierwsze zagraniczne podróże.
Zobacz galerię zdjęć
Obok ciepłych, słonecznych pejzaży z lat dwudziestych, malowanych jasną paletą barw, kładzionych miękko i z rozmachem, trzon wystawy stanowią szkice i rysunki wykonane podczas rocznego stypendium artysty w Paryżu w 1925 roku, zakończonego podróżą do Włoch w roku następnym. Szkicowane szybko i z lekkością widoki paryskich uliczek, włoskich warowni i malowniczych miasteczek na wzgórzach same w sobie stanowią skończone dzieła, pełne świeżości płynącej z bezpośredniego kontaktu z naturą.
Antoni Michalak był członkiem założycielem Bractwa Św. Łukasza, utworzonego w 1925 roku przez uczestników pierwszego malarskiego pleneru w Kazimierzu Dolnym. Uznawany za jednego z czołowych reprezentantów nurtu sztuki sakralnej w polskim malarstwie lat 20. i 30. XX wieku, a także w okresie powojennym. Znany jako autor wielkoformatowych przedstawień o tematyce religijnej i moralizatorskiej – m.in. „Ukrzyżowania ze św. Marią Magdaleną i św. Janem", „Bajki o szczęśliwym człowieku", „Exodusu".
Na wystawie obejrzeć można będzie szkice wykonane podczas pobytu we Francji – jak „Pejzaż miejski z wieżami kościelnymi" czy „Uliczkę", kilka portretów oraz pejzaży, a także prace reprezentujące nurt religijny, w tym sporych rozmiarów płótno „Święty Antoni przemawiający do ryb" z 1931 roku, nagrodzone srebrnym medalem na Międzynarodowej Wystawie Sztuki Religijnej w Padwie.
Czas spędzony we Francji i Włoszech, kiedy młody artysta poznawał arcydzieła tradycyjnego malarstwa w zbiorach Luwru i innych wielkich kolekcjach francuskich i włoskich, miał niebagatelne znaczenie dla wykształcenia się i ugruntowania indywidualnej postawy twórczej Michalaka. Pokazywane szkice pozwalają prześledzić drogę artysty do własnej stylistyki i twórczej dojrzałości. Można w nich zaobserwować usilne dążenie do perfekcji, wpajane uczniom przez Pruszkowskiego, który szczególny nacisk kładł na kunszt malarski i opanowanie warsztatowych technik dawnych mistrzów.