Rodzice Bobby’ego właśnie się rozwiedli. Ojciec został w Toronto, a matka wraz z synem wyjechała do nadmorskiego miasteczka, w którym spędziła dzieciństwo. W nowym miejscu Bobby nie potrafi się odnaleźć. Miejscowe dzieci uważają go za dziwaka. On sam tęskni do miejskiego zgiełku i gry w baseball. Przypadkowo poznaje swoją rówieśniczkę, Jo. Też uważana jest za odludka, ale szybko się z Bobbym zaprzyjaźnia. Wiele ich łączy – Jo świetne gra w baseball, a jej owdowiały ojciec Lester zna matkę Bobby’ego z czasów dzieciństwa.
Wkrótce para nastoletnich bohaterów wybiera się na niewielką wyspę pośrodku zatoki. Kiedyś mieszkał tam pustelnik, teraz wokół jego starego grobu podobno gromadzą się duchy. Jednak najważniejszym mieszkańcem wysepki jest łoś, nazywany przez Jo księciem Charliem. Pewnej zimy przyszedł tam po zamarzniętej zatoce. Gdy lód stopniał, stracił możliwość powrotu na ląd.
Łoś opływa we wszelkie dostatki (Jo przywozi mu jabłka i liście klonu), ale cierpi z powodu samotności. Dlatego dziewczyna namawia Bobby’ego na szaloną misję – złapanie dla Charliego partnerki. Dzieciom postanawia pomóc Lester. Nie tylko buduje specjalną tratwę do transportu zwierzęcia na wyspę, ale przede wszystkim uczy Bobby’ego naśladować dźwięki wydawane przez łosia, aby chłopak mógł „upolować” samicę. Wkrótce w pobliskim lesie pojawia się łosza...
W filmie Stuarta Margolina zagrały w sumie cztery łosie, pies, kurczaki, świnka morska, orzeł, koza, koń, a nawet foka. W rzeczywistości w urokliwą łoszę wcielił się jednoroczny, skory do psikusów samiec, z którym trenerzy mieli wielkie problemy podczas trzymiesięcznych przygotowań do filmu.
Najtrudniejsza okazała się scena przeprawy ze schwytaną łoszą na wyspę w trakcie sztormu. Sekwencję kręcono na specjalnym jeziorze w klinice weterynaryjnej Tralee, gdzie poziom wody może być regulowany. Łosie potrafią nurkować i pływać. Mimo to, zanim przystąpiono do zdjęć, zwierzę przeszło tygodniowy trening pod okiem opiekunów i weterynarzy.
