Pierwszą manufakturę porcelany założył w Miśni August II Mocny w 1710 roku. Pochodzą z niej nie tylko zastawy i serwisy, ale także poszukiwane przez kolekcjonerów dekoracyjne figurki. Wieść o chińskiej porcelanie przywiózł do Europy w końcu XIII wieku Marco Polo. Chińczycy wytwarzali ją wprawdzie już od VII wieku, ale pilnie strzegli tajemnicy produkcji.
Dzięki dalekomorskim wyprawom Hiszpanów, Portugalczyków i Holendrów coraz więcej dalekowschodniej porcelany zaczęło napływać na zachodnioeuropejskie dwory w XVI – XVII wieku.
Recepturę jej wytwarzania odkrył dla Europy, tysiąc lat po Chińczykach, Ehrenfried Walther von Tschirnhaus. Szukał sposobu na wytwarzanie złota, co się nie powiodło, ale w trakcie eksperymentów przypadkiem uzyskał masę ceramiczną.
[srodtytul]Cenniejsza od złota[/srodtytul]
Jego uczeń alchemik Johann Fiedrich Bőttger, od 1709 roku na dworze saksońskim w Dreźnie, zaczął ją wytwarzać. August II Mocny – elektor saski i król polski – tak był zafascynowany wynalazkiem, że wydał dekret o powołaniu manufaktury porcelany w Miśni. Król był też jej wielkim kolekcjonerem. Jedną z jego drezdeńskich posiadłości nazwano Pałacem Japońskim od ogromnego zbioru dalekowschodniej i miśnieńskiej porcelany, który zgromadził.
