Widzą w niej wszystkie cechy, które posiadają, ale czują też, że jest kimś lepszym, z kogo warto brać przykład. Ma wady, popełnia błędy i wyczynia głupstwa, ale to wzmaga poczucie identyfikacji. Rozwój tej wystraszonej, rudej sierotki dokonuje się dzięki miłości. Żadne dziecko nie pozostanie wobec tego obojętne.
[b]Na co wyczuleni są młodzi czytelnicy?[/b]
Nie znoszą fałszu. Bohater dziecięcy musi być prawdziwym dzieckiem, nieprzebranym za malucha dorosłym mądralą lub, co gorsza, świntuchem. Dzieci nie lubią być gorszone, zawstydzane i poniżane. Autorowi nie wolno też kucać i szczebiotać ani traktować ich z góry.
[b]Dlaczego uwielbiani: Olivier Twist, Ania Shirley i Harry Potter są sierotami? Czy dzieci łączą się z nimi w poczuciu, że dorośli zawodzą?[/b]
Zapewne. Ale też sierotom przydarzają się w literaturze fascynujące przygody, których dzieci otoczone opieką kochających rodzin mieć nie mogą. Chyba że zaginą, uciekną albo w inny sposób wyrwą się z bezpiecznego, nudnego otoczenia. Autorom trudno do tego namawiać, łatwiej uśmiercić tatusia i mamusię, po czym wypuścić bohatera na szerokie wody!
[b]Jaką funkcję w życiu dzieci pełnią literackie postaci?[/b]
