Do najmniej cukrowych należy mandelbrot, czyli chlebek migdałowy, a w zasadzie słodkie migdałowe sucharki. To specjał obecny na świątecznych stołach zarówno u aszkenazyjczyków, jak i sefardyjczyków.
Najsłodszym bodaj migdałowym wytworem jest z kolei marcepan, także aszkenazyjsko-sefardyjski, a raczej sefardyjsko-aszkenazyjski, jako że według wielu źródeł marcepan przywędrował na Stary Kontynent wraz z Arabami osiedlającymi się w Hiszpanii i północnej Afryce, a stamtąd rozprzestrzenił się po Europie za sprawą migrujących sefardyjczyków.
Z marcepanu można robić twarde cukierki, nadzienie do czekoladek, wierzch do ciasta (np. piernik pokryty marcepanem czy tort marcepanowy), można z niego formować figurki, serduszka itp., dekorując jadalnymi barwnikami, kolorowymi cukrowymi kuleczkami, bakaliami.
To typowo chanukowe łakocie.Szczególnym żydowskim przysmakiem jest tzw. marcipanes – rodzaj gęstego kremu z mielonych migdałów gotowanych w cukrowym syropie, dosmaczanego sokiem z cytryny. Taką to arcykaloryczną potrawę podawano zwyczajowo w domach żydowskich kobietom po porodzie.
[ramka]mandelbrot
