Mała czarna trochę się znudziła

[b]Obserwuje pani rynek od lat. Jakie ubrania Polki najbardziej lubią? [/b]

[b]Ewa Jagielska:[/b] Lubią wszystko‚ co obcisłe‚ dopasowane. Nawet powiedziałabym – przepasowane. Talia‚ biust‚ ramiona muszą być widoczne. Kroje architektoniczne z marszczeniami‚ skomplikowanymi cięciami‚ techniczne tkaniny – to się nie podoba. Żakiet krótki‚ dopasowany‚ najlepiej z lycrą. Wszystko‚ co sięga poza pupę, nie cieszy się powodzeniem. Kobiety nie lubią także zamaszystych długich płaszczy.

[b]Bo pogrubiają i są niewygodne w samochodzie?[/b]

Tak, to rozumiem i z tego powodu panie mogą nie lubić falban i fasonów ze spiętrzonych tkanin. Ale, o dziwo, ubrania w duże wzory najlepiej sprzedają się właśnie w dużych rozmiarach. Tęższym paniom to nie przeszkadza. Dla mnie to jednak zaskoczenie, że gdy komuś się podoba wzór‚ to uważa‚ że będzie w nim dobrze wyglądał. Zauważyłam też‚ że na wieczór panie zaczęły domagać się kolorowych ubrań‚ a nie wiecznie czarnych. Widocznie mała czarna się znudziła. A myślałam, że to nieśmiertelnik.

[b]Kobiety zwracają uwagę na tkaniny?[/b]

W zimie nie tolerują bawełny. Nie lubią także sztruksu i aksamitu‚ widocznie to kojarzy się z PRL albo wydaje się tanie.

[b]Sama pani projektuje te kolekcje? Skąd pomysły? [/b]

Kiedyś jeździłam do Paryża‚ teraz w Mediolanie oglądam kolekcje wielkich projektantów. Dużo czasu spędzam we Francji‚ Włoszech‚ Hiszpanii. Obserwuję też‚ jak przeciętni ludzie używają mody na co dzień‚ co noszą i jak noszą.

[b]Które nazwiska pani ceni? [/b]

Uważam, że w ostatnich sezonach ducha czasu najbardziej oddają dwie firmy: Burberry Prorsum‚ gdzie pracuje Christopher Bailey, i Bottega Veneta. To są ubrania inteligentne. W ubraniu widać głupotę albo inteligencję. Zara to tylko zręczny‚ błyskawiczny kopista.

[b]Polki są dobrze ubrane? [/b]

Nie całkiem podzielam tę opinię...

[b]Leo Lazzi była jedną z pierwszych firm odzieżowych w nowych czasach. Nie dała się pani połknąć korporacji? [/b]

Miałam epizod z firmą‚ która chciała nas kupić. Ale rozmowy były miłe tylko w pierwszej fazie. Więc powiedziałam: nie. To było w 2002 roku‚ kiedy nastąpił pierwszy kryzys na rynku odzieżowym. Przyszły firmy zagraniczne‚ agresywne sieciówki, szyjące tanią, szybką modę w Azji. Było ciężko.

A wcześniej, kilkanaście lat temu, wszystkiego brakowało i wszystko się sprzedawało.

[b]Dostosowaliście się do nowych warunków? [/b]

Musieliśmy zacisnąć pasa. Przeprowadziliśmy się‚ bo czynsz okazał się morderczy. Dla firmy to wstrząs. W Polsce pracownicy są mało mobilni. Nawet ci‚ którzy do pracy łatwo dojeżdżali‚ odeszli. Zrobiliśmy cięcia. Teraz zatrudniam ponad 30 osób.

[b]Pamiętam ubrania Leo Lazzi z lat 90. Eleganckie. Zachowaliście styl. Szyjecie w Polsce? [/b]

W 100 procentach. Mamy niedużą produkcję‚ po 50‚ 60 sztuk. Szyjemy starannie. Kiedy się produkuje w Chinach‚ nie można tego dopilnować. Rozmiary się rozjeżdżają – 40 jest raz mniejsza‚ raz większa. Dla mnie fundamentalna jest praca konstruktora. Od niej zależy‚ jak kobieta się czuje w ubraniu. Nasz żakiet lepiej wygląda na człowieku niż na wieszaku.

Polscy klienci dzielą się na dwie grupy. Pierwsza to ci, którzy kupują metki. Druga grupa kieruje się tylko ceną.

[b]Do której grupy należy wasza klientka?[/b]

Zdecydowanie do pierwszej. Nasza klientka to zadbana kobieta‚ niekoniecznie dwudziestoletnia‚ świadoma mody. Nie robimy dużych rozmiarów.